Το πρόβλημα του χαρακτηρισμού των γαιών υψηλής παραγωγικότητας έθεσε κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην ολομέλεια της βουλής του ν/σ για την βιοποικιλότητα, ο βουλευτής Αχαΐας της Δημοκρατικής Αριστεράς Νίκος Τσούκαλης.
Ο κ. Τσούκαλης χαρακτήρισε θετική τη σχετική τροπολογία του υπουργείου και τόνισε πως υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα στην Αχαΐα σε σχέση με την Υπουργική Απόφαση του Σεπτεμβρίου που έχει εκδοθεί, και ουσιαστικά απαγορεύει τη δόμηση στη γη υψηλής παραγωγικότητας αφήνοντας τις υπηρεσίες αγροτικής ανάπτυξης να κρίνουν. Αποτέλεσμα είναι να μη δίνεται η δυνατότητα οικοδόμησης ακόμα και μέσα σε ζώνες οικισμού.
Παραθέτουμε ολόκληρη την ομιλία του κ. Τσούκαλη:
Συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις».
ΟΜΙΛΙΑ ΝΙΚΟΥ ΤΣΟΥΚΑΛΗ (ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ 9.3.2011)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Ο Ανεξάρτητος Βουλευτής Αχαΐας κ. Νικόλαος Τσούκαλης έχει το λόγο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ως Δημοκρατική Αριστερά δηλώνουμε την ικανοποίησή μας που το απίστευτο αυτό ανθρωπιστικό δράμα της Υπατίας έλαβε τέλος σήμερα. Αυτό το οποίο θέλουμε να πούμε και να επαναλάβουμε για άλλη μία φορά είναι ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη απ’ όλα τα κόμματα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί επί της ουσίας και όχι επί της διαδικασίας, γιατί είναι γεγονός ότι όλοι θα συμφωνήσουμε πως δυστυχώς η Κυβέρνηση με τις παλινωδίες της στη διαχείριση του συγκεκριμένου ζητήματος σε ένα πάρα πολύ απλό θέμα, θα μου επιτρέψετε να πω, έφτασε στο σημείο με το να λάβει την πλέον συνετή, την πλέον ρεαλιστική λύση, να φαντάζει ως εκβιαζόμενη.
Εάν η διαχείριση ήταν απ’ την αρχή σωστή και όπως ακριβώς την διατύπωναν παράγοντες του τόπου, φορείς, κινήσεις, δημοτικά συμβούλια, πανεπιστημιακοί, οι οποίοι δεν εντάσσονται βεβαίως στο πλαίσιο των λεγόμενων συλλήβδην υποστηρικτών των μεταναστών, τότε η Κυβέρνηση θα είχε απλώς διαχειριστεί ένα ζήτημα πάρα πολύ απλά και μέσα στα πλαίσια της σωστής αντιμετώπισής του.
Δυστυχώς, η Κυβέρνηση καθυστέρησε πάρα πολύ, με αποτέλεσμα να ακούγονται αυτά τα οποία όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης περί εκβιασμού, περί πιέσεων, περί ασκών του Αιόλου κ.λπ.. Είναι προφανές ότι από αυτή την κρίση αναδείχθηκε το τεράστιο νομοθετικό κενό που υπάρχει στη χώρα μας, το οποίο δεν εντάσσεται σε καμία περίπτωση σε ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών. Τέλος καλό, όλα καλά. Καλούμε όλες τις πολίτικες δυνάμεις να αντιμετωπίσουν τη συγκεκριμένη περίπτωση επί της ουσίας και όχι απλώς επί της διαδικασίας.
Όσον αφορά το νομοσχέδιο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, χθες τοποθετηθήκαμε ως Δημοκρατική Αριστερά επί της ουσίας του συγκεκριμένου νομοσχεδίου. Φαντάζομαι, κυρία Υπουργέ, το κείμενο το οποίο αυτήν τη στιγμή επεξεργαζόμαστε και έχουμε μπροστά μας ότι είναι το τελικό και ότι δεν θα έχουμε άλλες αλλαγές, για να μην εκτιθέμεθα και εμείς σε όσους απευθυνόμαστε.
Απευθύνομαι σε όλους τους συναδέλφους ως καταληκτική θέση, διατύπωση, άποψη. Λίγο πολύ όλοι έχετε συμμετάσχει σε εκδηλώσεις κοινωνικού ενδιαφέροντος για την προστασία του περιβάλλοντος. Είμαι βέβαιος ότι λίγο πολύ όλοι έχετε χρησιμοποιήσει τη γνωστή έκφραση, τη γνωστή ρήση, προκειμένου να εντυπωσιάσετε, ή να εντυπωσιάσουμε, το ακροατήριο μας ότι το περιβάλλον δεν το κληρονομήσαμε από τους γονείς μας, αλλά το δανειστήκαμε από τα παιδιά μας.
Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι το καταληκτικό συμπέρασμα όλης της συζήτησης ήταν ακριβώς το αντίθετο, ότι δεν το έχουμε κληρονομήσει από τα παιδιά μας, ότι δεν το διαχειριζόμαστε όπως θα το επέβαλλαν οι συνθήκες, ούτως ώστε να το παραδώσουμε καλύτερο στα παιδιά μας, εκτός εάν εννοούσαμε ότι το κληρονομήσαμε από τα παιδιά μας με την έννοια να δώσουμε, να παραχωρήσουμε στα παιδιά μας ένα κεραμίδι προκειμένου να βάλουν το κεφάλι τους.
Κάποιοι συνάδελφοι είπαν ότι οι συνεχείς τροπολογίες του νομοσχεδίου είναι μια υγιής διαδικασία, ότι οι πιέσεις, οι οποίες ασκήθηκαν από τους Βουλευτές όλων των κομμάτων, κυρίως της Συμπολίτευσης, οδήγησαν την κυρία Υπουργό και το επιτελείο του Υπουργείου να λάβει τις σωστές αποφάσεις. Αυτό είναι ένα προηγούμενο. Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι είναι ένα θετικό προηγούμενο. Από αυτό το Βήμα θα ξανασχοληθούμε με το θέμα. Ξέρετε, έρχονται νομοσχέδια για μειώσεις περαιτέρω μισθών, για περικοπή, για συστολή εργασιακών δικαιωμάτων κλπ. Θα ήθελα πραγματικά να δω αυτήν την αγωνιστική διάθεση από όλους τους συναδέλφους και σε αυτά τα νομοσχέδια.
Ακούστηκε και ένα άλλο επιχείρημα, το οποίο δεν τιμά το Κοινοβούλιο, ότι η διαχρονική ανεπάρκεια του κράτους όσον αφορά τη διαχείριση αυτών των κρίσιμων τομέων ουσιαστικά δικαιολογεί και τη διαιώνιση της ασυδοσίας. Αυτή η ανεπάρκεια του κράτους χαρακτηρίστηκε, ονομάστηκε από κάποιους ως συνέχεια του κράτους, ως συνέπεια του κράτους, ως ασφάλεια δικαίου κ.ο.κ.. Θα ήθελα, όμως, να μου πουν κάποιοι συνάδελφοι, όταν λαμβάνεται μία απόφαση από ένα δήμαρχο ξαφνικά και περιορίζει κατά το ήμισυ ή κατά το 1/3 τον συντελεστή δόμησης σε ένα αστικό κέντρο, τηρουμένων των αναλογιών δεν είναι το ίδιο; Σας ζητώ να παρακολουθήσετε και να μου πείτε, να φανταστείτε, εάν δεν υπήρχαν τέτοιες αιφνιδιαστικές αποφάσεις, ποια θα ήταν η τύχη των ελληνικών πόλεων;
Υπάρχει και η αντίθετη άποψη αυτού του επιχειρήματος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι: Η κρατική ανεπάρκεια χρησιμοποιείται από πολλούς ως άλλοθι, ως θερμοκήπιο εξυπηρέτησης των πελατειακών σχέσεων. Γιατί μη μου πείτε ότι αυτή η διαχρονική ανεπάρκεια δεν είναι ουσιαστικά σκόπιμη, ηθελημένη, ούτως ώστε πραγματικά να εξυπηρετεί το πελατειακό σύστημα. Έτσι, λοιπόν, λέμε ότι αυτό το πελατειακό σύστημα βαπτίζεται ασφάλεια δικαίου, βαπτίζεται συνέχεια και συνέπεια του κράτους κ.ο.κ..
Είναι γεγονός, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι το νομοσχέδιο από την επεξεργασία επιδέχθηκε βελτιώσεις. Η τακτική, όμως, του Υπουργείου ήταν της λογικής «μια στο καρφί και μια στο πέταλο». Έκανε βελτιώσεις, όπως παραδείγματος χάρη τις περιπτώσεις των ΠΟΤΑ, τον κοινωνικό έλεγχο με τη διεύρυνση των προσώπων, των φορέων που μπορούν να παρασταθούν ως πολιτικοί ενάγοντες στις ποινικές δίκες, κάτι το οποίο αντιμετωπίσαμε. Χθες όμως τονίσαμε το μεγάλο δομικό πρόβλημα του νομοσχεδίου, ότι δεν θέτει χρονοδιαγράμματα, όρους και προϋποθέσεις της εξειδίκευσης της παραγράφου 4, του άρθρου 15, όπου ουσιαστικά καθιστά υποχρεωτική την πλήρη ενσωμάτωση των κανόνων της προστασίας της βιοποικιλότητας σε όλες τις τομεακές πολιτικές των Υπουργείων, κάτι το οποίο το είχαμε ζητήσει και δεν το έκανε δεκτό.
Έρχομαι στο άρθρο 9, στη περίφημη και περιβόητη αυτή ρύθμιση, η οποία πέρασε από χίλια κύματα προκειμένου να καταλήξει έτσι όπως κατέληξε. Εμείς ως Δημοκρατική Αριστερά έχουμε καταθέσει τροπολογία. Έχουμε επαναφέρει την αρχική ρύθμιση των δέκα στρεμμάτων. Δεν την κάνετε δεκτή, κυρία Υπουργέ. Η θέση η δική μας είναι ότι θα πρέπει στη συγκεκριμένη περίπτωση να απαγορευθεί πλήρως η δόμηση.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Σας λέω μετά πλήρους γνώσεως, ότι εάν η ρύθμιση εξ αρχής ήταν η πλήρης απαγόρευση, δεν θα είχατε αυτές τις αντιδράσεις που είχατε στη συνέχεια με τα δέκα στρέμματα.
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Τσούκαλη.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Παρακαλώ, κύριε Τσούκαλη, ολοκληρώστε δεν έχουμε χρόνο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Τελειώνω με το εξής: Με τη γη υψηλής παραγωγικότητας υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα. Είναι θετική η τροπολογία. Μάλιστα, τα τμήματα της γης υψηλής παραγωγικότητας που χρειάζονται ιδιαίτερη προστασία είναι αυτά που βρίσκονται πλάι στους άξονες. Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά, όμως, ότι υπάρχει ένα σοβαρότατο πρόβλημα σε σχέση με την Υπουργική Απόφαση του Σεπτεμβρίου που έχετε εκδώσει, που χωρίς επιστημονικά κριτήρια και χωρίς χάρτες, χωρίς να έχετε υλοποιήσει το νόμο του 2008 πλήρως, έχετε ουσιαστικά απαγορεύσει τη δόμηση στη γη υψηλής παραγωγικότητας αφήνοντας τις υπηρεσίες αγροτικής ανάπτυξης ad hoc να κρίνουν. Δυστυχώς, όμως, για την Αχαΐα σας πληροφορώ ότι οι ζώνες των λεγόμενων ροδίτη, μαυροδάφνης, μοσχάτου κ.λπ., είναι τόσο αλλοπρόσαλλες, που ουσιαστικά περιλαμβάνουν ακόμη και περιοχές που βρίσκονται μέσα σε οικισμούς αυτήν τη στιγμή. Αποτέλεσμα είναι να μη δίνεται η δυνατότητα οικοδόμησης ακόμα και μέσα σε ζώνες οικισμού.
Σας έχω κάνει σχετική ερώτηση και περιμένω την απάντηση. Όταν θα την έχετε, θα την επεξεργαστείτε καλύτερα.
Ευχαριστώ πολύ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου