ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΤΣΟΥΚΑΛΗ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ«Εάν το παγκόσμιο βιολογικό κεφάλαιο ήταν χρηματιστηριακό προϊόν, σίγουρα θα ήταν από τους πλέον προστατευόμενους φορείς». Τα παραπάνω τόνισε μεταξύ άλλων κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην ολομέλεια της βουλής, του ν/σ για τη βιοποικιλότητα, ο βουλευτής Αχαΐας της Δημοκρατικής Αριστεράς Νίκος Τσούκαλής.
Ο κ. Τσούκαλης επεσήμανε πως το νομοσχέδιο είναι η ελάχιστη έστω και καθυστερημένη υποχρέωση προς τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας μας και παρότι η πρωτοβουλία έχει πολλές ελλείψεις, είναι ένα θετικό σοβαρό βήμα. Το μεγάλο αρνητικό ανέφερε, είναι ότι αντιμετωπίζει το ζήτημα αποσπασματικά, κατακερματισμένα, στο επίπεδο της περιχαράκωσης και προστασίας θυλάκων και μεμονωμένων ειδών, αυτών των αγρίων. Δεν αντιμετωπίζει το ζήτημα σφαιρικά, ολιστικά, όπως απαιτεί το ευρωπαϊκό σχέδιο, την ενσωμάτωση της προστασίας σε όλες τις τομεακές πολιτικές.
Στην τοποθέτησή του επί της αρχής του νομοσχεδίου ο κ. Τσούκαλης αναφερόμενος στις αντιδράσεις που προκάλεσε το ν/σ στην αρμόδια επιτροπή της βουλής ανέφερε τα εξής:
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτηση του παρόντος νομοσχεδίου στην Επιτροπή υπήρξε εξόχως διδακτική. Πρώτα απ’ όλα, κατέδειξε ότι δυστυχώς σε αυτόν εδώ τον τόπο δεν υπάρχει αντίληψη όσον αφορά τα θέματα που διαχειριζόμαστε. Αυτό το οποίο πρέπει να γίνει κατανοητό –αυτό υποστηρίξαμε και ως Δημοκρατική Αριστερά στην Επιτροπή- είναι ότι δεν διαχειριζόμαστε απλώς ένα στοιχείο της κρατικής κυριαρχίας μας. Ουσιαστικά αυτό το νομοσχέδιο περιλαμβάνει τη στοιχειώδη συμβολή της χώρας στην παγκόσμια προσπάθεια για να σωθεί ο πλανήτης.
Έτσι, λοιπόν, ακούσαμε και επιστρατεύτηκαν δυστυχώς και μέσα στην Επιτροπή και εκτός Επιτροπής εκφράσεις, όπως, “εδώ ο κόσμος πεινάει και εμείς «ραπανάκια για την όρεξη. Η χώρα καταρρέει και θα ασχολούμαστε με τους πελεκάνους. Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια”, κ.λπ. Γιατί ανεξαρτήτως της τελικής τοποθέτησης του καθ’ ενός μας, επί του περιεχομένου του, αυτό το νομοσχέδιο αποτέλεσε τον αποκαλυπτικό καθρέφτη της διαχρονικής και βαθιά ριζωμένης νοοτροπίας του σύγχρονου Έλληνα, αλλά και της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας και βεβαίως των πολιτικών εκπροσώπων τους.
Κάποιος δημοσιογράφος σχολίασε ενδεικτικά ότι το νομοσχέδιο και συγκεκριμένα η διάταξη, περί αρτιότητας του άρθρου 9, ίσως να αποτελούσε την αφορμή για τη σοσιαλιστική επανάσταση του 21ου αιώνα. Την ίδια περίοδο που ψηφίζονται σχεδόν αδιαμαρτύρητα τα γνωστά νομοσχέδια του Μνημονίου και αναρωτιούνται καλοπροαίρετοι και κακοπροαίρετοι, αλήθεια, ποια θα ήταν η τύχη του παρόντος νομοσχεδίου αν ήταν μνημονιακή υποχρέωση, αξίζει στο σημείο αυτό να αναφέρω τη μοναδική, ίσως, ρήση του Ούγκο Τσάβες με την οποία συμφωνώ, ότι εάν το κλίμα ήταν τράπεζα, σίγουρα θα είχε σωθεί. Και συμπληρώνω: Εάν το παγκόσμιο βιολογικό κεφάλαιο ήταν χρηματιστηριακό προϊόν, σίγουρα θα ήταν από τους πλέον προστατευόμενους φορείς. Φανταστείτε απλώς το δάσος του Αμαζονίου να διαπραγματευόταν στη Wall Street.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει πολύ ψηλά στην πολιτική της ατζέντα την πάση θυσία διατήρηση των ειδών. Η απώλεια βιοποικιλότητας δεν σημαίνει μόνο εξαφάνιση των ειδών, όπως αναφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην έκθεσή της, αφορά επίσης την πιθανή εξαφάνιση αμέτρητων υπηρεσιών οικοσυστήματος που είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή μας, οι οποίες παρέχονται δωρεάν από τον φυσικό κόσμο.
Παρά τη δομική ανεπάρκεια και τις ενστάσεις που έχουμε επί των άρθρων, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εμείς δηλώσαμε ότι επί της αρχής θα το υπερψηφίσουμε».
Παραθέτουμε στη συνέχεια ολόκληρη την ομιλία του κ. Τσούκαλη στην ολομέλεια της βουλής:
Συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις».
ΟΜΙΛΙΑ ΝΙΚΟΥ ΤΣΟΥΚΑΛΗ (ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ 8.3.2011)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Ο Ανεξάρτητος Βουλευτής Αχαΐας κ. Νικόλαος Τσούκαλης έχει το λόγο για επτά λεπτά.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο τελευταίο τεύχος του έγκριτου περιοδικού «Nature» δημοσιοποιήθηκαν τα αποτελέσματα μίας μελέτης του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, σχετικά με την πορεία και την ποιοτική κατάσταση του βιολογικού κεφαλαίου. Εκεί, λοιπόν, η έκθεση αυτή προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση -για να μην πω σοκ- σε όσους παρακολουθούν τα τεκταινόμενα. Λίγο-πολύ οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου δήλωσαν ότι βρίσκεται μπροστά μας η έκτη μαζική εξαφάνιση των ειδών στην ιστορία του πλανήτη. Ενδεχομένως, βρισκόμαστε σ' αυτή την πορεία.
Ισχυρίζονται, μάλιστα, ότι η ραγδαία μείωση που παρατηρείται στους πληθυσμούς πραγματοποιείται το ίδιο γρήγορα με τις πέντε προηγούμενες εξαφανίσεις των ειδών που έχουν καταγραφεί –προσέξτε- τα τελευταία πεντακόσια σαράντα εκατομμύρια χρόνια. «Μέχρι στιγμής», δήλωσε ο επιβλέπων καθηγητής, «το 2% όλων των γνωστών ειδών έχει ήδη εξαφανιστεί σε πληθυσμιακές ομάδες που μπορούμε να παρακολουθήσουμε». Από τους αριθμούς αυτούς, λοιπόν, φαίνεται ότι δεν βρισκόμαστε πολύ μακριά από το δρόμο της μαζικής εξαφάνισης.
Μέχρι τώρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από τα γνωστά στοιχεία τα οποία έχουμε, έχει καταγραφεί η εξαφάνιση δύο θηλαστικών ανά ένα εκατομμύριο χρόνια και τα τελευταία πεντακόσια χρόνια εξαφανίστηκαν ογδόντα είδη θηλαστικών από τα αρχικώς πέντε χιλιάδες πεντακόσια ογδόντα, τα οποία ήταν καταγεγραμμένα. Αναφερόμαστε, βεβαίως, σε γνωστά είδη. Θέλω, ακόμη, να σημειώσω ότι η έκτη μαζική εξαφάνιση είναι η μοναδική εξαφάνιση η οποία οφείλεται σε ανθρώπινη παρέμβαση.
Συμπληρώνω, επίσης, ότι χαρακτηριστική επί του ζητήματος είναι και η πρόσφατη δήλωση-έκκληση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός. Δήλωσε: «Χρειαζόμαστε μία επανάσταση. Η κλιματική αλλαγή μας δείχνει ότι το παλαιό μοντέλο είναι περισσότερο από απαρχαιωμένο», αποκαλώντας το σημερινό οικονομικό μοντέλο συνταγή για εθνική καταστροφή. Στο πλαίσιο αυτό, κάλεσε πολιτικούς και επιχειρηματικούς ηγέτες να παρουσιάσουν οικονομικές καινοτομίες, προκειμένου να σώσουν τον πλανήτη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτηση του παρόντος νομοσχεδίου στην Επιτροπή υπήρξε εξόχως διδακτική. Πρώτα απ’ όλα, κατέδειξε ότι δυστυχώς σε αυτόν εδώ τον τόπο δεν υπάρχει αντίληψη όσον αφορά τα θέματα που διαχειριζόμαστε. Αυτό το οποίο πρέπει να γίνει κατανοητό –αυτό υποστηρίξαμε και ως Δημοκρατική Αριστερά στην Επιτροπή- είναι ότι δεν διαχειριζόμαστε απλώς ένα στοιχείο της κρατικής κυριαρχίας μας. Ουσιαστικά αυτό το νομοσχέδιο περιλαμβάνει τη στοιχειώδη συμβολή της χώρας στην παγκόσμια προσπάθεια για να σωθεί ο πλανήτης.
Έτσι, λοιπόν, ακούσαμε και επιστρατεύτηκαν δυστυχώς και μέσα στην Επιτροπή και εκτός Επιτροπής εκφράσεις, όπως, “εδώ ο κόσμος πεινάει και εμείς «ραπανάκια για την όρεξη. Η χώρα καταρρέει και θα ασχολούμαστε με τους πελεκάνους. Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια”, κ.λπ. Γιατί ανεξαρτήτως της τελικής τοποθέτησης του καθ’ ενός μας, επί του περιεχομένου του, αυτό το νομοσχέδιο αποτέλεσε τον αποκαλυπτικό καθρέφτη της διαχρονικής και βαθειά ριζωμένης νοοτροπίας του σύγχρονου Έλληνα, αλλά και της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας και βεβαίως των πολιτικών εκπροσώπων τους. Κάποιος δημοσιογράφος σχολίασε ενδεικτικά ότι το νομοσχέδιο και συγκεκριμένα η διάταξη, περί αρτιότητας του άρθρου 9, ίσως να αποτελούσε την αφορμή για τη σοσιαλιστική επανάσταση του 21ου αιώνα. Την ίδια περίοδο που ψηφίζονται σχεδόν αδιαμαρτύρητα τα γνωστά νομοσχέδια του Μνημονίου και αναρωτιούνται καλοπροαίρετοι και κακοπροαίρετοι, αλήθεια, ποια θα ήταν η τύχη του παρόντος νομοσχεδίου αν ήταν μνημονιακή υποχρέωση, αξίζει στο σημείο αυτό να αναφέρω τη μοναδική, ίσως, ρήση του Ούγκο Τσάβες με την οποία συμφωνώ, ότι εάν το κλίμα ήταν τράπεζα, σίγουρα θα είχε σωθεί. Και συμπληρώνω: Εάν το παγκόσμιο βιολογικό κεφάλαιο ήταν χρηματιστηριακό προϊόν, σίγουρα θα ήταν από τους πλέον προστατευόμενους φορείς. Φανταστείτε απλώς το δάσος του Αμαζονίου να διαπραγματευόταν στη Wall Street.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει πολύ ψηλά στην πολιτική της ατζέντα την πάση θυσία διατήρηση των ειδών. Η απώλεια βιοποικιλότητας δεν σημαίνει μόνο εξαφάνιση των ειδών, όπως αναφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην έκθεσή της, αφορά επίσης την πιθανή εξαφάνιση αμέτρητων υπηρεσιών οικοσυστήματος που είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή μας, οι οποίες παρέχονται δωρεάν από τον φυσικό κόσμο.
Τον Μάη του 2006 η Ευρωπαϊκή Ένωση ανέλαβε τη δέσμευση να σταματήσει την απώλεια βιοποικιλότητας, μέχρι το 2010 και καθόρισε ένα λεπτομερές σχέδιο δράσης με το σκοπό αυτό. Η πρώτη έκθεση που αξιολογεί την εφαρμογή του σχεδίου, δεν είναι θετική, ως προς τα επιτεύγματα. Το παρόν νομοσχέδιο είναι η ελάχιστη έστω και καθυστερημένη υποχρέωση προς τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας μας. Η πρωτοβουλία έχει πολλές ελλείψεις. Είναι όμως ένα θετικό σοβαρό βήμα. Το μεγάλο αρνητικό είναι ότι αντιμετωπίζει το ζήτημα αποσπασματικά, κατακερματισμένα, στο επίπεδο της περιχαράκωσης και προστασίας θυλάκων και μεμονωμένων ειδών, αυτών των αγρίων. Δεν αντιμετωπίζει το ζήτημα σφαιρικά, ολιστικά, όπως απαιτεί το ευρωπαϊκό σχέδιο, την ενσωμάτωση της προστασίας σε όλες τις τομεακές πολιτικές.
Η βασική αυτή υποχρέωση περιέχεται στην παράγραφο 4 του άρθρου 14. Η ενσωμάτωση –λέει εκεί- της προστασίας της βιοποικιλότητας σε όλες τις τομεακές πολιτικές που μπορεί να επιφέρουν επιπτώσεις στα είδη και στους οικοτόπους, αποτελεί υποχρέωση των Υπουργείων. Δηλαδή, τη διατύπωση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου. Ποιος και πότε θα το εκπονήσει; Άγνωστο.
Παρά τη δομική ανεπάρκεια και τις ενστάσεις που έχουμε επί των άρθρων, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εμείς δηλώσαμε ότι επί της αρχής θα το υπερψηφίσουμε.
Τελειώνω, κάνοντας μία αναφορά σε ένα πρόσφατο άρθρο σε Κυριακάτικη Εφημερίδα του πρώην Πρύτανη της Κρήτης του Γιώργη Γραμματικάκη. Αναφέρει στον τομέα περιβάλλοντος: Ενώ οι ύμνοι για τις ομορφιές της χώρας δεν έχουν τελειωμό τώρα και χρόνια, η βαρβαρότητα κυριαρχεί και οι καταστροφές δεν έχουν όριο. Λένε πολλοί ότι οι νόμοι είναι ανεπαρκείς και ο έλεγχος απουσιάζει. Φοβούμαι, όμως, ότι άλλη είναι η αιτία του κακού. Ότι τον τόπο μας εμείς οι Έλληνες δεν τον αγαπούμε. Τον τόπο μας εμείς οι Έλληνες τον θεωρούμε στρέμματα προς εκμετάλλευση, δάση προς οικοπεδοποίηση, ακρογιαλιές προς ίδιον όφελος. Αν αυτό δεν ανατραπεί, αν αυτή η αρχική συνθήκη δεν αλλάξει, ο θρήνος του περιβάλλοντος γίνεται ήδη και δικός μας θρήνος.
Ευχαριστώ πάρα πολύ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου