«Αναμόρφωση πλαισίου λειτουργίας Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών, Σύσταση Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Περιουσίας και άλλες διατάξεις».

ΕΙΣΗΓΗΣΗ  ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΤΣΟΥΚΑΛΗ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

 (ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ 3.5.2011)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Το λόγο έχει ο Ανεξάρτητος Βουλευτής Νομού Αχαΐας, κ. Νικόλαος Τσούκαλης.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.


Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εκπροσωπώντας τη Δημοκρατική Αριστερά νιώθω την υποχρέωση, μέσα στον ορυμαγδό αυτόν των εξελίξεων, μέσα στη κρίση αυτή και την ολική, τη γενική κατάρρευση που βιώνει αυτή η χώρα, να αναφερθώ σε δύο μεγάλες απώλειες, για τις οποίες δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν έχουμε ακούσει να αναφερθεί κάποιος από τα άλλα κόμματα και είναι συμβολικό το να αναφερθούν απ’ αυτό εδώ το Βήμα.


Αναφερόμαστε στο Λάκη Σάντα και στο Θανάση Βέγγο, δυό εμβληματικές προσωπικότητες οι οποίες φώτισαν αυτή τη χώρα, φώτισαν το λαό, υποδείγματα και οι δύο. Και βεβαίως μας εγκαταλείπουν σε μια από τις χειρότερες στιγμές αυτής εδώ της χώρας.


Ο Λάκης ο Σάντας προσωποποίηση του ανιδιοτελή, του σιωπηλού ήρωα, του ήρωα αυτού που με συγκλονιστικό τρόπο ερμήνευσε στην ομώνυμη ταινία ο Λογοθετίδης, του ήρωα με τις παντόφλες. Μας εγκατέλειψε σιωπηλά, αλλά νιώθω την ανάγκη να διαβάσω δύο αποσπάσματα από μια παλιότερη συνέντευξή του προκειμένου να καταγραφούν στα Πρακτικά της Βουλής. Ερώτηση: «Ήρωας;» Απάντηση: «Δεν νιώθω ήρωας, έκανα το καθήκον μου.» Ερώτηση: «Η νεολαία σήμερα;» Απάντηση: «Αν χρειαστεί θα είναι αντάξια των προγόνων της.» Ερώτηση: «Μια σκηνή στο δρόμο που σας εντυπωσίασε;» Απάντηση: «Η εκδήλωσε σεβασμού ενός παιδιού σε ηλικιωμένο.» Τελευταία ερώτηση: «Ελλάδα;» Απάντηση: «Νιώθω για ’σε πατρίδα μου στα σπλάχνα χαλασμό.»


Ο δε Θανάσης Βέγγος, δυστυχώς, οι πελάτες του έχασαν τον «καλό τους άνθρωπο».


Ας είναι καλά εκεί που πάνε. Να είναι σίγουροι και οι δύο ότι δεν πρόκειται να σβήσουν από τη μνήμη αυτού εδώ του τόπου.


Ας γυρίσουμε, λοιπόν, τώρα στα τετριμμένα τα δικά μας. Η Δημοκρατική Συμμαχία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είχε δηλώσει κατηγορηματικά σε αυτήν εδώ την Αίθουσα ότι είναι φανατικά υπέρ των μεταρρυθμίσεων, των επαναστατικών μεταρρυθμίσεων, των μεταρρυθμίσεων τομών, των μεταρρυθμίσεων που συγκροτούν την προοδευτική δημοκρατική ανασυγκρότηση, αναδόμηση, ανασύνθεση, αυτού εδώ του τόπου.


Όμως σε καμία περίπτωση –το έχουμε δηλώσει πάρα πολλές φορές- δεν είναι δυνατόν να παρακολουθήσει τον τρόπο νομοθέτησης της Κυβέρνησης σε τόσο κρίσιμα ζητήματα. Δεν είναι δυνατόν να παρακολουθήσουμε τον αποσπασματικό, κατακερματισμένο τρόπο, που προσπαθεί να πείσει τον ελληνικό λαό βεβαίως και τη Βουλή, ότι οι προτάσεις της κινούνται σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, σε ένα σχέδιο όπου υπάρχει ολοκληρωμένη στρατηγική και όπου στοχεύουν σε κάποια συγκεκριμένα, απτά και αποτελεσματικά στοιχεία.


Κατόπιν αυτού, είναι προφανές ότι δηλώνουμε ότι είμαστε αρνητικοί επί της αρχής του συγκεκριμένου νομοσχεδίου. Λόγω χρόνου -σε λεπτομέρειες επί των άρθρων και κάποια άλλα ζητήματα- θα αναφερθώ, όταν θα τοποθετηθώ επί των άρθρων.


Όμως, όσον αφορά το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, παρά τις βελτιώσεις, εκτιμούμε ότι υπάρχουν πάρα πολλά κενά και αναπάντητα ερωτήματα, τέθηκαν και από τον κ. Γείτονα και από άλλους συναδέλφους. Καταρχήν απουσιάζει η πρόβλεψη για αναπτυξιακό, σταθεροποιητικό και κοινωνικό ρόλο του Ταμείου.


Το καλοκαίρι ξεκίνησε μια συζήτηση για τη δημιουργία ενός μεγάλου τραπεζικού δημόσιου πυλώνα, είναι θέση -εκτός των άλλων- και της Δημοκρατικής Αριστεράς. Συζητήθηκε η συγχώνευση του Ταμείου Παρακαταθηκών, του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και της Αγροτικής Τράπεζας με στόχο τη δημιουργία ενός δημόσιου τραπεζικού ομίλου. Ενός ομίλου, ο οποίος εκτός του ρυθμιστή της τραπεζικής αγοράς, θα έχει και ρόλο προώθησης των όποιων κοινωνικών πολιτικών.


Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η εφαρμογή του επενδυτικού νόμου, η αποτελμάτωση των μεγάλων οδικών έργων, γενικά η επανεκκίνηση της οικονομίας, εξαρτάται απολύτως από τις διαθέσεις των τραπεζών.


Ισχυρίζεστε, κύριε Υπουργέ, ότι θέλετε να ενισχύσετε τις τράπεζες. Στην έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας, αναφέρεται ξεκάθαρα ότι ο ρυθμός μεταβολής της χρηματοδότησης του ιδιωτικού τομέα το 2011 θα είναι μηδενικός ή αρνητικός. Ο «νόμος Αλογοσκούφη» είχε δέσμευση για αύξηση πιστωτικής επέκτασης 10% το χρόνο. Ποια ήταν τα αποτελέσματα; Η Τρόικα δε, επιβάλει την υποβολή σχεδίων για μείωση του ενεργητικού. Τα 30 δισεκατομμύρια, που θα πάρουν τώρα σαν εγγύηση ξανά οι τράπεζες, που πάνε από τη στιγμή, που δεν υπάρχει πιστωτική επέκταση; Υπό αυτές τις συνθήκες και τις ελλείψεις εγγυήσεων στο νομοσχέδιο, πώς διασφαλίζετε ότι θα ενισχυθεί η ρευστότητα στην αγορά;


Μήπως απλά εξυπηρετούμε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία θέλει να διασφαλίσει την επιστροφή των χρημάτων της;


Συμφωνούμε με την ΟΤΟΕ που ζητά την κατάρτιση συμφώνου ρευστότητας. Ζητάμε τη σύνδεση των εγγυήσεων με τον αναπτυξιακό νόμο και βεβαίως τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας στις τράπεζες. Ας δοθούν επιτέλους σοβαρά ανταλλάγματα και εγγυήσεις.


Ποιος ήταν μέχρι τώρα ο ρόλος του Επιτρόπου; Διοχετεύτηκαν χρήματα στην αγορά; Αντί να δίνονται στις τράπεζες, μήπως θα έπρεπε να υπάρχει στρατηγική για τη δημιουργία ενός δημόσιου πυλώνα; Άρα, μιλάμε για κάτι παραπάνω από απλές εγγυήσεις.


Όσον αφορά τον ΟΔΔΗΧ, τροποποιείται ο ν. 2628/1998. Δυστυχώς, η εκτίμησή μας είναι ότι η υπερσυγκέντρωση όλων των αρμοδιοτήτων σε αυτό τον Οργανισμό δεν πρόκειται να εξυπηρετήσει ολοκληρωμένα την ορθή διαχείριση του δημόσιου χρέους.


Τελειώνω με το εξής: Εδώ και μέρες σαν «Δημοκρατική Αριστερά» έχουμε απευθύνει μια ερώτηση από τις 28 Απριλίου προς τον κύριο Υπουργό, προς την Κυβέρνηση και περιμένουμε συγκεκριμένες απαντήσεις.


Η ερώτηση αναφερόταν στο εξής: Σύμφωνα με την εαρινή αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας που συνέταξε ο κ. Ντερούζ προκύπτει ότι κατά το διάστημα από Σεπτέμβριο 2009 έως τον Ιούνιο 2010, δηλαδή από τότε που ανέλαβε τη διακυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ μέχρι και ουσιαστικά πριν την υπογραφή του Μνημονίου, οι ξένες τράπεζες και τα αντίστοιχα funds-ταμεία, απαλλάχτηκαν 60 δισεκατομμυρίων του ελληνικού χρέους. Οι δε εγχώριες οντότητες, όπως λέμε, φορείς, τράπεζες και ταμεία επιβαρύνθηκαν περίπου με 70 δισεκατομμύρια ελληνικού χρέους.


Επίσης, σε συνδυασμό με αυτό, απευθύναμε την ακόλουθη ερώτηση. Τότε που υποβάλλαμε την ερώτηση, στις 28 Απριλίου, το Reuters μετέδωσε ότι η ελληνική Κυβέρνηση έχει επαναγοράσει από την αρχή του έτους ομόλογα αξίας 2,3 δισεκατομμυρίων ευρώ. Τα ερωτήματα ήταν σαφή:


Πρώτον, ποιος αγόρασε και με τι χρήματα; Χρησιμοποιήθηκαν αποθεματικά του δημοσίου;


Δεύτερον, από ποιους αγόρασε; Είναι τελείως διαφορετικό αν με την αγορά ελαφρύνθηκαν επιθετικά funds οι ελληνικές τράπεζες και ταμεία ή αν ελαφρύνθηκαν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες.


Τρίτον, ποιο κομμάτι του χρέους αγοράστηκε; Οι επιλεκτικές αγορές ομολόγων λήξεως παραδείγματος χάριν 20 Αυγούστου 2011 ή λήξεως 20 Μαρτίου 2012 μπορεί να σηματοδοτούν διαφορετικές πολιτικές και προοπτικές για την αντιμετώπιση του χρέους.


Η πιθανή επαναγορά εντόκων χωρίς όφελος από τη συγκυρία των υψηλών spreads επίσης μπορεί να σηματοδοτεί πολιτική. Η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός. Απαιτούνται συγκεκριμένες και υπεύθυνες απαντήσεις από την πλευρά του Υπουργείου Οικονομικών.


Επ’ αυτών των ερωτημάτων δεν έχουμε πάρει απάντηση. Θέλουμε, κύριε Υπουργέ, να έχουμε κάποια στοιχεία. Αν δεν κάνω λάθος, σήμερα και οι Financial Times αναφέρονται στο συγκεκριμένο θέμα. Θα ήταν πολύ χρήσιμο να έχουμε τα στοιχεία, ούτως ώστε να μπορέσουμε να αξιολογήσουμε πραγματικά τον τρόπο διαχείρισης του χρέους εκ μέρους των φορέων και του ΟΔΔΗΧ συγκεκριμένα.


Ευχαριστώ πολύ.