Τις θέσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς για το PSI παρουσίασε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη βουλή, ο βουλευτής Αχαΐας της Δημοκρατικής Αριστεράς Νικος Τσούκαλης. Ο βουλευτής έκανε λόγο για μαύρο άξονα των Μέρκελ και Σαρκοζί που καταστρέφει την Ευρώπη και τόνισε πως η ΔΗΜ.ΑΡ έχει καταθέσει από το Μάιο μήνα συγκεκριμένο αναπτυξιακό πρόγραμμα πενταετούς διάρκειας, με συγκεκριμένη χρηματοδότηση και πόρους, προκειμένου να τεθεί σε αναπτυξιακή τροχιά η χώρα.
Είχαμε επισημάνει, ανέφερε ο κ. Τσούκαλης, εξαρχής ότι δεν μπορούμε να ψηφίσουμε υπέρ της κατάληξης των διαπραγματεύσεων. Επειδή, λοιπόν, από το βήμα της βουλής ο κ. Βενιζέλος φρόντισε να αναφερθεί στη Δημοκρατική Αριστερά με την αναφορά ότι είναι και με το χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ, ότι έχει ως στρατηγικό στόχο και επιλογή την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και στο ευρώ, πλην όμως αυτό θέλει να γίνει χωρίς θυσίες. Εγώ δεν ξέρω ο κ. Βενιζέλος ποιον ακριβώς επιλέγει. Επιλέγει τον χωροφύλακα ή τον αστυφύλακα;
Πριν αναλάβει, όμως το πόστο, την ηλεκτρική καρέκλα του Υπουργού των Οικονομικών, αναρωτιέμαι ποια ήταν η άποψή του για την πορεία υλοποίησης του πρώτου μνημονίου και σε σχέση με τις κυβερνητικές πολιτικές μέχρι εκείνη τη στιγμή; Αυτό θα ήταν πάρα πολύ αποκαλυπτικό να μας το πει. Να του θυμίσω και κάτι άλλο: Η Δημοκρατική Αριστερά από τη διακήρυξη της πέρυσι τον Ιούνιο μιλούσε για ανάγκη επώδυνων μέτρων και ριζοσπαστικών και ανατρεπτικών τομών στην ελληνική κοινωνία με μια διαφορά: Αυτά τα μέτρα τα επώδυνα ήθελε να είναι δίκαια, να κατανέμονται δίκαια στους Έλληνες πολίτες. Βεβαίως, ήθελε και ένα πρόγραμμα συγκεκριμένο σε αυτό το δύσκολο τούνελ που θα μπει το ελληνικό κράτος, η ελληνική κοινωνία και η κοινωνία να μείνει όρθια. Αυτή είναι η επιλογή της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Θέλω να πω κάτι συγκεκριμένο στον κ. Βενιζέλο: Αλήθεια η θέση του κ. Βενιζέλου και της ελληνικής Κυβέρνησης απέναντι στο μαύρο άξονα Μέρκελ, Σαρκοζί, ο οποίος άξονας καταστρέφει την Ευρώπη και ότι πιο ελπιδοφόρο έχει γεννήσει αυτή η Ήπειρος μετά τον πόλεμο, ποια είναι; Εμείς έχουμε τοποθετηθεί. Έχουμε ταχθεί στο πλευρό του κ. Ολάντ, στο πλευρό του Ντάνιελ Κον Μπετίτ και με όλους αυτούς, οι οποίοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ότι αυτός ο άξονας καταρρέει την Ευρώπη και όχι κάποια παπαγαλάκια του εξωτερικού. Θέλουμε σαφή απάντηση, ποια είναι η θέση και των κομμάτων της συγκυβέρνησης και της ελληνικής Κυβέρνησης απέναντι στην πολιτική που ασκείται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη.
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του κ. Τσούκαλη έχει ως εξής:
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Κανόνες τροποποιήσεως τίτλων, εκδόσεως ή εγγυήσεως του Ελληνικού Δημοσίου με συμφωνία των Ομολογιούχων».
(ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ 23.2.2012)
Ο επόμενος αγορητής επί της αρχής και επί των άρθρων, ο κ. Νικόλαος Τσούκαλης από το Νομό Αχαΐας, προσκείμενος στη Δημοκρατική Αριστερά, έχει το λόγο για δώδεκα λεπτά.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Δημοκρατική Αριστερά τοποθετήθηκε με σαφήνεια την προηγούμενη Κυριακή σε σχέση με το συνολικό σχεδιασμό της Κυβέρνησης για το PSI, τη δανειακή σύμβαση και όλους τους εφαρμοστικούς νόμους. Και καταψηφίσαμε το σχέδιο που η τρόικα και η κυβέρνηση μας παρουσίασαν.
Είχαμε, όμως, εγκαίρως επισημάνει ότι η γενική διατύπωση της απόφασης του Οκτωβρίου μένει να εξειδικευτεί, προκειμένου να αξιολογήσουμε ολοκληρωμένα την αποτελεσματικότητά της. Οι αποφάσεις, λοιπόν, του τελευταίου Eurogroup αποτέλεσαν δρομολογημένες εξελίξεις στη βάση των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου, παρόλο που ακραίοι, συντηρητικοί κύκλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιδίωξαν την επιδείνωση των όρων για το δανεισμό και το PSI.
Όπως είχαμε πει τότε, θα εξαρτούσαμε την τελική μας θέση από συγκεκριμένα ζητήματα που λίγο – πολύ είναι τα εξής:
Πρώτον, από την πιθανή πρόβλεψη για την ανακεφαλαιοποίηση του ποσού των 12,5 δισεκατομμυρίων που περικόπτονταν από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων.
Δεύτερον, τη συνάρτηση της ανακεφαλαιοποίησης με τη ρευστότητα στην αγορά.
Τρίτον, το επιτόκιο και το βάθος της αποπληρωμής του χρέους.
Τέταρτον –τελευταίο, αλλά όχι έσχατο, θα μπορούσαμε να το θέσουμε πολύ ψηλότερα στην ιεράρχηση- τη μέριμνα και προστασία των φυσικών προσώπων, κατόχων ελληνικών ομολόγων, των μικροομολογιούχων, όπως αναφέρθηκε πολλές φορές σε αυτή την Αίθουσα. Δυστυχώς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στα περισσότερα από αυτά η πρόνοια είναι από ανεπαρκής έως και ανύπαρκτη στο παρόν σχέδιο νόμου. Θα αναφέρω δύο παραδείγματα: Την προστασία των ομολογιούχων, φυσικών προσώπων, και την ανακεφαλαιοποίηση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων.
Έχει εξαγγελθεί από την Κυβέρνηση, από τον κ. Βενιζέλο, ότι θα υπάρξει τέτοια μέριμνα. Τον ακούσαμε και σήμερα, απαντώντας σε αιτιάσεις Βουλευτών, να λέει: Έχετε υπομονή. Βρισκόμαστε σε μία πολύ δύσκολη διαδικασία. Απαιτείται εργατικότητα, συνέπεια, μεθοδικότητα. Και όταν θα ολοκληρωθεί με το καλό αυτή η συγκεκριμένη διαδικασία, εμείς θα φροντίσουμε για την προστασία αυτών των ομολογιούχων.
Κάνει ένα λάθος, όμως, ο κύριος Αντιπρόεδρος. Οι εξαγγελίες, πλέον, σε αυτή εδώ την Αίθουσα δεν μπορούν να πείσουν κανέναν, ιδίως όταν αναφέρονται στους μικροομολογιούχους και όταν αυτή η συγκεκριμένη ρύθμιση έχει σχέση όχι απλώς και μόνο με την προστασία τους, αλλά και με τη φερεγγυότητα του κράτους. Πρέπει, λοιπόν, να υπάρξει μέριμνα στο παρόν σχέδιο νόμου, με χρονοδιάγραμμα συγκεκριμένο και με όρους συγκεκριμένους, όταν, μάλιστα, αναφερόμαστε σε ομολογιούχους οι οποίοι με καλή πίστη επένδυσαν τα χρήματά τους στα ελληνικά ομόλογα, στην ονομαστική τους αξία, δείχνοντας εμπιστοσύνη στο Ελληνικό Δημόσιο, χρηματοδοτώντας, ουσιαστικά, το Ελληνικό Δημόσιο. Και υπάρχουν απλώς και μόνο οι εξαγγελίες!
Δυστυχώς, δεν αναφέρετε τίποτα στον παρόν νομοσχέδιο. Πως θα γίνεται πιστευτοί, λοιπόν, για τις προθέσεις σας όταν δεν θέλετε -και δεν μπορείτε συγκεκριμένα- να το εγγυηθείτε; Η έλλειψη πρόνοιας για τους μικρούς ομολογιούχους είναι εκτός των άλλων και ανήθικη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Αυτό απευθύνεται και προς την Κυβέρνηση με όλα τα στοιχεία, τα οποία ανέφερα προηγουμένως. Δεν κερδοσκόπησαν. Θέλησαν να βοηθήσουν το ελληνικό δημόσιο και αυτήν τη στιγμή φαίνεται ότι τιμωρούνται.
Δεύτερη αιτίαση όσον αφορά την ανακεφαλαίωση των ταμείων. Ακούσαμε τον κύριο Αντιπρόεδρο, να αναφέρεται στο μηχανισμό αναπλήρωσης των αποθεματικών με μια ρύθμιση που ψηφίσαμε τελευταία. Αναφέρθηκε βεβαίως και στην κάλυψη των ελλειμμάτων των ταμείων με τη χρηματοδότηση εκ μέρους του δημοσίου κατά έτος, κατά δύο έτη. Δεν πρόκειται περί αυτού, γιατί γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι δυνατότητες χρηματοδότησης των ταμείων δεν μπορούν να γίνουν από εδώ και πέρα. Ξέρουμε τις συνθήκες, ξέρουμε τι πρόκειται να συμβεί. Η πρόνοια, λοιπόν, έπρεπε να είναι σαφής, παρούσα εδώ και τώρα πέρα των γενικών ρυθμίσεων, κάτι το οποίο δεν προβλέπεται. Και αυτό είναι κεφαλαιώδες ζήτημα, γιατί τα ταμεία αυτήν τη στιγμή πεθαίνουν, είναι νεκρά.
Το τρίτο θέμα αναφέρθηκε και από άλλους συναδέλφους εδώ, το έχω αναφέρει και ως Βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς και παλαιότερα. Υπάρχει ένα σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, ένα αίτημα και μια απορία, την οποία κανένας, μα κανένας από την Κυβέρνηση δεν μπόρεσε μέχρι τώρα να τη διασκεδάσει στοιχειωδώς. Υπάρχει η απορία στον πολίτη: Πως είναι δυνατόν να κουρεύονται τα ομόλογα που αφορούν τράπεζες, που αφορούν τους χρηματοδοτικούς οίκους, όλα τα Head Funds και να μην κουρεύονται, να μην υπάρχει στοιχειώδης πρόνοια για τα δάνεια που έχουν ιδιώτες από τράπεζες;
Άκουσα με πολύ μεγάλη προσοχή τον κύριο Αντιπρόεδρο, να αναφέρεται στην πρόνοια την οποία γνωρίζουμε, για επιμήκυνση της αποπληρωμής των στεγαστικών δανείων που έχουν ληφθεί από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και επιβαρύνουν -και το γνωρίζουμε πόσο επιβαρύνουν μέχρι σήμερα- το μισθό των δημοσίων υπαλλήλων. Πάλι έγινε παρανόηση. Δεν μιλάμε για παράταση απλώς, τέτοιου είδους αναδιάρθρωση. Και κυρίως δεν αναφερόμαστε στα δάνεια που έχουν λάβει μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι. Το μεγάλο δράμα είναι στα δάνεια που έχουν λάβει οι απλοί ιδιώτες. Επ’ αυτού κουβέντα. Να θυμίσω ότι κοινωνίες έχουν σταθεί όρθιες διαχρονικά από αρχαιοτάτων χρόνων όταν κάποιος τολμηρός νομοθέτης αποφάσισε να θεσπίσει σεισάχθειες, να απαλλάξει από το άχθος του δανεισμού και των υπέρμετρων βαρών τις κοινωνίες. Εάν δεν γίνει κάτι αντίστοιχο στην ελληνική κοινωνία, δυστυχώς, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο συνδυασμός όλων των παραμέτρων του νέου μνημονίου δεν είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε μη βιώσιμο χρέος το 2020. Η μείωση του ελληνικού χρέους με την ανταλλαγή των ομολόγων, το ύψος της νέας δανειακής σύμβασης, οι όροι και οι τομείς διάθεσης της χρηματοδότησης σε συνδυασμό με τα ανηλεή μέτρα, μέρος των οποίων θα κληθούμε να ψηφίσουμε την ερχόμενη Τρίτη, μας οδηγούν με ασφάλεια στο πιο πάνω συμπέρασμα. Άκουσα την απόλυτη βεβαιότητα που εξέφρασε ο κύριος Αντιπρόεδρος, ο κ. Βενιζέλος, καταγράφοντας βήμα-βήμα το χρονοδιάγραμμα, το οδοιπορικό, τον οδικό χάρτη μέχρι το 2020 και ουσιαστικά βεβαίωσε ότι το 2020 το χρέος θα είναι στο 120% του ΑΕΠ. Αλήθεια, το βεβαιώνει αυτό με κάποιο πιο κατηγορηματικό τρόπο, γιατί ξέρετε τρέχουν ραγδαίες, κατακλυσμιαίες οι εξελίξεις και σε δυό – τρείς μήνες θα γνωρίζουμε ποια είναι η πορεία της ελληνικής οικονομίας αυτό το χρόνο. Θα ξέρουμε λίγο-πολύ τα ποσοστά ύφεσης, θα γνωρίζουμε ποσοστά ανεργίας, θα γνωρίζουμε αν θα επαληθευτεί η χθεσινή πρόβλεψη της ΓΣΕΕ ότι εξήντα χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις αυτό το έτος θα κλείσουν. Όλα αυτά θα τα γνωρίζουμε. Δεν φοβάται μήπως δεν επιβεβαιωθούν αυτές οι κατηγορηματικές προβλέψεις;
Και να μην παραβλέψουμε και τη σχετική έκθεση της Τρόικας όπου γίνεται σαφής αναφορά ότι το μείγμα της βαθειάς ύφεσης που προκάλεσαν τα μέτρα του μνημονίου θα απαιτήσουν επιπλέον 50 δισεκατομμύρια έως 100 δισεκατομμύρια για να μπει η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης. Και αυτό πέραν του ποσού των 130 δισεκατομμυρίων ευρώ που προβλέπεται ότι θα διατεθεί με τη δανειακή σύμβαση. Σε αυτό το σημείο κατατίθεται πραγματικά και ειλικρινά η μεγάλη απορία και το άγχος όλων: Τι προβλέπεται συνδυαστικά για την ανάπτυξη; Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι δώδεκα ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτή τη στιγμή εκπέμπουν ΣΟΣ για στροφή στην αναπτυξιακή διαδικασία και προτείνουν οκτώ συγκεκριμένα μέτρα. Είναι γεγονός ότι εδώ που έχουμε φτάσει κατανοούμε τη δυσκολία της Κυβέρνησης να συνταχθεί με αυτούς τους δώδεκα ηγέτες και να συνυπογράψει την έκκλησή τους. Δεν κατανοούμε, όμως, γιατί δεν εκμεταλλεύεται η Κυβέρνηση το νέο αυτό κλίμα και να διαπραγματευτεί, να απαιτήσει μια ξεχωριστή χρηματοδότηση για την αντιμετώπιση της ύφεσης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Δημοκρατική Αριστερά έχει καταθέσει από το Μάιο μήνα συγκεκριμένο αναπτυξιακό πρόγραμμα πενταετούς διάρκειας με συγκεκριμένη χρηματοδότηση και με πόρους και από πού θα προέρχονται, προκειμένου να τεθεί σε αναπτυξιακή τροχιά η χώρα. Τίποτα δεν έγινε εκ μέρους της Κυβέρνησης προς αυτή την κατεύθυνση.
Μάλιστα, πληροφορούμαστε –και αυτό είναι προς τη σωστή κατεύθυνση- ότι ο κ. Μόντι απαιτεί δεκαετές τέτοιο πρόγραμμα με χρηματοδότηση 30 δισεκατομμύρια έως 50 δισεκατομμύρια για την Ιταλία. Έχει, όμως, το σθένος και το ζητάει. Εμείς δεν το έχουμε ζητήσει. Σας είχαμε επισημάνει ότι δεν μπορούμε να ψηφίσουμε υπέρ της κατάληξης των διαπραγματεύσεων σας. Επειδή, λοιπόν, πριν λίγο, πριν κατέλθει από το Βήμα ο κ. Βενιζέλος φρόντισε να αναφερθεί στη Δημοκρατική Αριστερά με την αναφορά ότι η Δημοκρατική Αριστερά είναι και με το χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ, ότι έχει ως στρατηγικό στόχο και επιλογή την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και στο ευρώ, πλην όμως αυτό θέλει να γίνει χωρίς θυσίες. Εγώ δεν ξέρω ο κ. Βενιζέλος ποιον ακριβώς επιλέγει. Επιλέγει τον χωροφύλακα ή τον αστυφύλακα;
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω, κύριε Προεδρε.
Πριν αναλάβει, όμως, –δεν έχω χρόνο να αναφερθώ- το πόστο, την ηλεκτρική καρέκλα του Υπουργού των Οικονομικών, ο κ. Βενιζέλος, ποια ήταν η άποψή του για την πορεία υλοποίησης του πρώτου μνημονίου και σε σχέση με τις κυβερνητικές πολιτικές μέχρι εκείνη τη στιγμή; Αυτό θα ήταν πάρα πολύ αποκαλυπτικό. Να του θυμίσω και κάτι άλλο: Η Δημοκρατική Αριστερά από τη διακήρυξη της πέρυσι τον Ιούνιο μιλούσε για ανάγκη επώδυνων μέτρων και ριζοσπαστικών και ανατρεπτικών τομών στην ελληνική κοινωνία με μια διαφορά: Αυτά τα μέτρα τα επώδυνα ήθελε να είναι δίκαια, να κατανέμονται δίκαια στους Έλληνες πολίτες. Βεβαίως, ήθελε και ένα πρόγραμμα συγκεκριμένο σε αυτό το δύσκολο τούνελ που θα μπει το ελληνικό κράτος, η ελληνική κοινωνία και η κοινωνία να μείνει όρθια. Αυτή είναι η επιλογή της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Θέλω να πω κάτι συγκεκριμένο στον κ. Βενιζέλο: Αλήθεια η θέση του κ. Βενιζέλου και της ελληνικής Κυβέρνησης απέναντι στο μαύρο άξονα Μέρκελ, Σαρκοζί, ο οποίος άξονας καταστρέφει την Ευρώπη και ό,τι πιο ελπιδοφόρο έχει γεννήσει αυτή η ήπειρος μετά τον πόλεμο, ποια είναι; Εμείς σαν Δημοκρατική Αριστερά έχουμε τοποθετηθεί. Έχουμε ταχθεί με το πλευρό του Ολάντ, με το πλευρό του Κομπετίτ και με όλους αυτούς, οι οποίοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ότι αυτός ο άξονας καταρρέει την Ευρώπη και όχι κάποια παπαγαλάκια του εξωτερικού. Θέλουμε σαφής απάντηση, ποια είναι η θέση και των κομμάτων της συγκυβέρνησης και της ελληνικής Κυβέρνησης απέναντι στην πολιτική που ασκείται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη.
Κλείνω με αυτήν την παρατήρηση. Δεν είναι λόγια της Δημοκρατικής Αριστεράς, είναι λόγια του Χέλμουτ Σμιτ: «Αυτήν τη στιγμή η Γερμανία εφαρμόζει στην Ευρώπη, για να μην πω παγκοσμίως, τον τσαμπουκαλίδικο γερμανικό εθνικισμό». Περί αυτού πρόκειται, κύριοι συνάδελφοι, και επ’ αυτού πρέπει να τοποθετηθούμε όλοι. Είναι χρέος όλων μας αυτήν την πολιτική να την πολεμάμε, όπου ακριβώς αυτή εκδηλώνεται. Και εκδηλώνεται στην Ελλάδα αυτήν την περίοδο που θεωρείται ως ο αδύναμος κρίκος της Ευρώπης. Δεν θέλουμε η Ελλάδα να γίνει το καναρίνι στα ορυχεία, δεν θέλουμε να είμαστε το πειραματόζωο. Και αυτή είναι η ευθύνη της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Ευχαριστώ πολύ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου