Κύριοι Υπουργοί, στην προηγούμενη συζήτηση τοποθετηθήκαμε ως Δημοκρατική Αριστερά για το κεφάλαιο του νομοσχεδίου σχετικά με τις αυθαίρετες κατασκευές. Στο λίγο χρόνο που έχω σήμερα θα περιοριστώ στο πρώτο Κεφάλαιο για την περιβαλλοντική αδειοδότηση, ένα κεφάλαιο το οποίο θεωρώ ότι έχει ιδιαίτερα αδικηθεί από τη συζήτηση που γίνεται σ’ αυτήν εδώ την αίθουσα.
Εκτίμηση, κύριοι Υπουργοί, όλων των περιβαλλοντικών οργανώσεων, πανελλαδικών, περιφερειακών, αλλά κι όχι μόνο, όλων όσων εμπλέκονται και ασχολούνται με το περιβαλλοντικό κίνημα, είναι ότι το νομοσχέδιο αυτό συνιστά έναν κρίκο ρυθμίσεων όπου ουσιαστικά αποδομεί, στην κυριολεξία, όλο το περιβαλλοντικό κεκτημένο που έχει κατακτήσει τις τελευταίες δεκαετίες αυτή εδώ η χώρα. Και δεν είναι τυχαίο ότι όλες αυτές οι ρυθμίσεις έχουν αρχίσει να εισάγονται στους νόμους μετά την ψήφιση του μεσοπροθέσμου. Λόγω χρόνου, δεν θα αναφέρω αυτές τις ρυθμίσεις.
Ρύθμιση πρώτη. Καταργείται η υποχρέωση του φορέα του έργου ή για να μιλήσω ακριβέστερα, καθίσταται προαιρετική η υποβολή προκαταρκτικής περιβαλλοντικής εκτίμησης, ακόμα και για έργα της Α κατηγορίας. Και γιατί καταργείται αυτή η φάση; Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση λέει ότι προκειμένου ο ενδιαφερόμενος να αποφύγει το ενδεχομένως υψηλό κόστος –γιατί το καθιστά προαιρετικό- δίνει τη δυνατότητα στο φορέα να την υποβάλει, προκειμένου να αποφύγει ενδεχομένως ο ενδιαφερόμενος το υψηλό κόστος σύνταξης της μελέτης περιβαλλοντικής εκτίμησης με αβέβαια αποτελέσματα, σχετικά με την περιβαλλοντική αδειοδότηση ή μη του έργου και η αδειοδοτούσα αρχή να έχει τη δυνατότητα ολικής απόρριψης του αιτήματος κατά το στάδιο της προμελέτης, παραδείγματος χάριν, λόγοι κυβερνητικής πολιτικής, ασυμβατότητα με το καθεστώς χρήσεως της γης. Ακριβώς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτή είναι η αιτιολογία που καθιερώθηκε προκαταρκτική περιβαλλοντική αδειοδότηση.
Τώρα τι λέει; Είναι προνόμιο, είναι δικαίωμα του ενδιαφερόμενου φορέα. Δεν καθιστά, δεν προβλέπει ούτε καν τη δυνατότητα στην αδειοδοτούσα αρχή να επιβάλλει στο φορέα την κατάρτιση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Και γιατί το κάνει αυτό, το ανέφερα και στην Επιτροπή. Προφανώς, κανένας ενδιαφερόμενος φορέας δεν θα υποβάλει προκαταρκτική μελέτη, γιατί θα επιδιώξει να πάρει την περιβαλλοντική αδειοδότηση πριν την τελική πράξη.
Ρύθμιση δεύτερη. Η ΑΕΠΟ αποτελεί πλέον προϋπόθεση για την έκδοση της τελικής διοικητικής πράξης για την ολοκλήρωση του έργου ή της δραστηριότητας». Ο κ. Σηφουνάκης στην προηγούμενη συζήτηση, στην Επιτροπή μάλλον, αμφισβήτησε αυτό, ότι απαιτείται για την τελική πράξη. Κι όμως, στην αιτιολογική έκθεση του άρθρου 2 αναφέρεται σαφώς αυτό το οποίο ανέφερα προηγουμένως, «μόνο για την τελική πράξη». Εξάλλου, εάν δεν υπάρχει κάτι ύποπτο στη διάταξη, αρκεί η διατύπωση ότι η ΑΕΠΟ αποτελεί προϋπόθεση για οποιαδήποτε διοικητική πράξη υλοποίησης του έργου. Όμως, αυτό δεν αναφέρεται πουθενά.
Ρύθμιση τρίτη. Η περιβαλλοντική αδειοδότηση στις περιοχές Natura στο άρθρο 10 διενεργείται, αναφέρει, σύμφωνα με τις πρόνοιες των προεδρικών διαταγμάτων και των ΚΥΑ. Τι σημαίνει «πρόνοιες», κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Στα κείμενα αυτά υπάρχουν όροι, όχι απλώς «πρόνοιες» και οι όροι αυτοί είναι δεσμευτικοί. Θα συνεκτιμώνται απλώς; Πλήρης αοριστία, ίσως και σκόπιμη. Και στις περιοχές, αλήθεια, που δεν υπάρχουν κανονιστικά κείμενα, προεδρικά διατάγματα ή ΚΥΑ, αλλά ειδικές περιβαλλοντικές μελέτες, προβλέπει ο νόμος και οι οποίες έχουν παραλειφθεί και εγκριθεί από το Υπουργείο, θα εκτιμηθούν, αν και όπως είναι γνωστό έχουν αυτόνομο ρόλο, σύμφωνα με πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, εκεί όπου δεν υπάρχουν διαχειριστικά σχέδια.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, με την τέταρτη ρύθμιση. Η υποχρεωτικότητα, ουσιαστικά, εγκατάστασης αποδεδειγμένα επιβλαβούς έργου ή δραστηριότητας σε προστατευόμενες περιοχές με μια απλή προϋπόθεση, ακόμα κι αν είναι αρνητικές οι συνέπειες ενός έργου. Ποια είναι η προϋπόθεση; Η απλή επίκληση λόγω επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος. Μπορούμε να κατασκευάσουμε, δηλαδή, οτιδήποτε σε προστατευόμενες περιοχές, αρκεί να έχουμε επίκληση επιτακτικού. Για όσους από εμάς είμαστε νομικοί γνωρίζουμε ακριβώς τι σημαίνει «λόγοι επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος». Και διευκρινίζει «μπορεί να είναι και οικονομικοί ή κοινωνικοί». Το διευρύνει ακόμα περισσότερο αυτό, ούτως ώστε να γίνεται εγκατάσταση. Αλήθεια, αυτή η ρύθμιση γιατί δεν προβλέπεται για τις περιοχές που έχουν ανακηρυχθεί αρχαιολογικοί τόποι; Γιατί εκεί προστατεύονται απολύτως; Και αλήθεια, στις περιοχές Natura, οι οποίες προστατεύονται με διεθνή συνθήκη, περίπου ισάξια, ισότιμα με τους αρχαιολογικούς χώρους, εκεί απαγορεύεται.
Τελειώνω με το τέμενος.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Όσο πιο σύντομα γίνεται, κύριε Τσούκαλη, αν έχετε την καλοσύνη.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Κύριε Υπουργέ, κάποια στιγμή θα πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι οι ιδεολογικές γραμμές με το Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό δεν είναι μόνο εκεί. Είναι σε πολλά επίπεδα, σε πάρα πολλά επίπεδα. Η ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση πρέπει να είναι οριοθετημένη και αυστηρή. Εμείς σαν χώρος κάναμε τέτοιο αγώνα, προκειμένου να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι πρέπει να γίνει το τέμενος. Είμαστε υπέρ της διάταξης αυτής, αυτό θα ψηφίσουμε αύριο, με μία προϋπόθεση, αυτό που ζητάει ο Δήμος της Αθήνας: Να κατασκευαστούν οι υποδομές. Δεν υπάρχει ούτε αποχέτευση, δεν υπάρχει το στοιχειώδες δίκτυο. Υλοποιήστε το αυτό κι εμείς είμαστε μαζί σας.
Ευχαριστώ.Θα προσπαθήσω να αποδείξω την αποδόμηση. Και για όσους από τους συναδέλφους είναι παρόντες και γνωρίζουν, θα καταλάβουν τι εννοώ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου