ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Το λόγο έχει ο ανεξάρτητος Βουλευτής Αχαΐας, κ. Νικόλαος Τσούκαλης.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Προφανώς, κύριε Υπουργέ, η διαμόρφωση μίας ολοκληρωμένης πολιτικής για το κοινωνικό κράτος υπερβαίνει τις αρμοδιότητες ενός Υπουργού, συνιστά καθήκον μίας κυβέρνησης, για να μην πω όλου του πολιτικού συστήματος μίας χώρας.
Με αυτήν, λοιπόν, την έννοια τοποθετηθήκαμε σαν Βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς απευθυνόμενοι σε εσάς ως εκπρόσωπο της Κυβέρνησης, προκειμένου να μεταφερθεί προς τον κύριο Πρωθυπουργό το τι ακριβώς πρέπει να περιέχει ένα τέτοιο ολοκληρωμένο σχέδιο κοινωνικής μέριμνας. Είναι προφανές ότι είναι διυπουργικό, είναι προφανές ότι είναι διυπηρεσιακό, είναι προφανές ότι αφορά το σύνολο των φορέων αυτής της κοινωνίας, ακόμα και την αυτοδιοίκηση.Αυτό το οποίο όμως δεν βγήκε από αυτήν τη συζήτηση και με κάνει απαισιόδοξο, είναι ακριβώς ότι δεν φαίνεται να έχει γίνει κατανοητή η σοβαρότητα αυτού του θέματος.
Για ποιο λόγο το λέω αυτό, κύριε Υπουργέ; Διότι χωρίς ίχνος μιζέριας και μικροψυχίας όλα αυτά τα οποία αναφέρατε πραγματικά είναι μέτρα τα οποία ανακουφίζουν κάποιες ομάδες συμπολιτών μας, όμως είναι μέτρα κατακερματισμένα, αποσπασματικά, δεν έχουν συνέχεια μεταξύ τους, δεν διαχέονται προς όλες τις κατευθύνσεις τις οποίες αναφέραμε, με αποτέλεσμα να έχουν πολύ μικρή κοινωνική προστιθέμενη αξία και να μην μπορούν να είναι αποτελεσματικά, όπως πολύ σωστά είπατε.
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό, κύριε Υπουργέ, είναι ότι η κοινωνική συνοχή είναι το κρισιμότερο στοιχείο, η κρισιμότερη προϋπόθεση για οποιαδήποτε ανασυγκρότηση αυτής της χώρας. Εκεί ακριβώς πρέπει να τείνουν όλες οι πολιτικές. Όταν όλοι λέμε ότι η κρίση είναι πολιτική, ακριβώς αυτό εννοούμε. Αν βεβαίως ένα κόμμα θέλει να χαρακτηρίζεται προοδευτικό, σοσιαλιστικό, αυτό το σχέδιο πρέπει να είναι στον πυρήνα του.
Θα γίνω κατανοητός με ένα πρακτικό παράδειγμα. Όταν το καράβι βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα και κινδυνεύει, η μόνη σίγουρη συνταγή για τον καταποντισμό είναι το πλήρωμα να βρίσκεται σε παρακμή, να έχει χάσει το ηθικό και την ψυχραιμία του. Προς τα εκεί τείνει η παρέμβασή μας.
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Γι’ αυτό ακριβώς, κύριε Υπουργέ, αναφέρθηκα στην εισήγησή μου για το ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης της φτώχειας και του αποκλεισμού. Διότι όσο αυξάνονται αυτά τα μεγέθη, τότε μιλάμε για το καρκίνωμα, για το σαράκι που τρώει την κοινωνία και κατατρώει το βασικό εργαλείο που είναι κρίσιμο, προκειμένου να υλοποιηθεί οποιοδήποτε, ακόμα και μεγαλεπήβολο σχέδιο ανασυγκρότησης.
Μ’ αυτήν, λοιπόν, την έννοια περιμένουμε πρωτοβουλίες από εσάς για τα δύο κρίσιμα ζητήματα που αναφέραμε. Το ένα είναι το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και το δεύτερο η κατάρτιση επιτέλους αυτού του σχεδίου που θα δίνει τη δυνατότητα να πιάνουν τόπο τα χρήματα που είπατε, τα 7 δισεκατομμύρια ή οτιδήποτε άλλο, γιατί σ’ αυτά τα ποσά πρέπει να προσθέσετε και τα χρήματα που διαθέτουν οι δήμοι για αντίστοιχες δραστηριότητες ή ακόμα αν θέλετε, για τις ιδιωτικές χορηγίες.
Όλα αυτά θα πρέπει να αποτελέσουν ένα ποσό το οποίο να λειτουργεί ενιαία με απλό -με ένα επίδομα, αν θέλετε- και κατανοητό τρόπο εύκολα ελέγξιμο και υπηρεσιακά, αλλά και κοινωνικά, ούτως ώστε να αποφύγουμε όλες αυτές τις νοσηρότητες που πολύ σωστά αναφέρατε και τις οποίες ξέρουμε όλοι.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου