ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ:
Κύριε Υφυπουργέ, θα περιοριστώ σε κάποιες παρατηρήσεις, αφού επαναλάβω εν τάχει και τα επιχειρήματα που είχαμε καταθέσει σαν Δημοκρατική Αριστερά, όταν συζητήθηκε το νομοσχέδιο του fast track για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Τότε είχαμε πει σε μια περίοδο που η κατάσταση είναι κρίσιμη απαιτούνται πραγματικά κρίσιμες αποφάσεις και έκτακτα μέτρα. Αυτά τα έκτακτα μέτρα σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να οδηγήσουν σε εκπτώσεις από το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο.
Θα πρέπει, λοιπόν, να συναποφασίσουμε ένα λιτό νομοσχέδιο με λιτές ρυθμίσεις για το πώς ακριβώς θα βρούμε εκείνες τις δομές, με τις οποίες θα επιταχύνουμε τις διαδικασίες. Αναφέρομαι στο νομοσχέδιο στο άρθρο 34, όπου προβλέπεται εντελώς αόριστα και επιγραμματικά ότι ο περιφερειάρχης με απόφασή του μπορεί να συγκροτεί ομάδες διοίκησης έργων, προκειμένου να διεκπεραιώνουν αυτές τις διαδικασίες. Αυτό είναι ένα παραμελημένο άρθρο. Έπρεπε να συζητήσουμε επί του συγκεκριμένου άρθρου, δηλαδή, το πώς θα συγκροτήσουμε αυτές τις ομάδες, οι οποίες θα αναλάβουν επιχειρησιακό σχέδιο με ταχύτατες διαδικασίες. Το άρθρο αυτό λέει ότι «ο Περιφερειάρχης μπορεί». Κατά την άποψή μου έπρεπε να λέει ότι «ο Περιφερειάρχης υποχρεούται».
Επίσης, να μην προβλέπεται η πρόβλεψη για τον εσωτερικό κανονισμό. Για να τροποποιηθεί ένας οργανισμός της περιφέρειας ξέρετε ποιες είναι οι διαδικασίες. Πρέπει να αποφασίσουμε ότι η δημόσια διοίκηση, η οποία είναι επιφορτισμένη να υλοποιεί τέτοιες διαδικασίες εκ των πραγμάτων θα πρέπει να κινείται με διαφορετικές ταχύτητες. Πρέπει να έχουμε διοίκηση δύο ταχυτήτων. Η εμπειρία των ΚΕΠ δεν μας έχει κάνει σοφότερους; Δεν πρέπει, λοιπόν, να έχουμε τέτοιες υπηρεσίες με τους καλύτερους υπαλλήλους, οι οποίοι θα στελεχώσουν αυτές τις υπηρεσίες και τεχνοκράτες υψηλών προδιαγραφών; Υπάρχουν τέτοια στελέχη τα οποία μπορούν να αναλάβουν αυτή τη δουλειά. Αυτή θα πρέπει να είναι η συζήτησή μας και όχι πως θα βρούμε κόλπα και τερτίπια για να παρακάμψουμε τις διαδικασίες. Έχουμε ενσωματώσει το σύνολο των ευρωπαϊκών νομοθετημάτων. Το ζητούμενο είναι το πώς θα τις επιταχύνουμε. Αυτή είναι μια γενική διατύπωση, προκειμένου να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε.
Θα τοποθετηθώ λεπτομερέστατα επί των άρθρων. Στο πρώτο κεφάλαιο καταρχήν είμαστε θετικοί. Όμως, αναφέρομαι στα άρθρα 11 και 12, τα οποία είναι κρίσιμα όσον αφορά την προστασία των αποδεκτών των υπηρεσιών, των καταναλωτών. Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι το άρθρο 11 θέλει γενική αναδιατύπωση. Κανείς δεν καταλαβαίνει τι λέει. Κύριε Υπουργέ, είστε νομικός ρίξτε του μια ματιά. Σας διαβάζω: «Για την προστασία των συμφερόντων των καταναλωτών και γενικότερα των αποδεκτών των υπηρεσιών που παρέχονται από τους ασκούντες επαγγελματική δραστηριότητα του άρθρου 3, οι πάροχοι των αντίστοιχων υπηρεσιών ελέγχονται για την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, ύστερα από ατύχημα.». Γιατί ύστερα από ατύχημα; Δηλαδή, θα πρέπει να καταστραφεί ένα σπίτι από μια ηλεκτρολογική εγκατάσταση για να ελεγχτεί η σωστή παροχή υπηρεσιών; Και δεν φθάνει μόνο αυτό, αναφέρεται «… ύστερα από ατύχημα, κατά την εξέταση καταγγελιών..». Δηλαδή, υπάρχει μια καταγγελία από αποδέκτες υπηρεσιών με αυτεπάγγελτο έλεγχο. Αν γίνει όμως καταγγελία δεν χρειάζεται αυτεπάγγελτος έλεγχος, αλλά μπορεί να είναι και αυτεπάγγελτος ο έλεγχος κατόπιν εξέτασης κ.λπ. κ.λπ.. Αυτό θέλει αναδιατύπωση.
Όσον αφορά το παράβολο των 100 ευρώ, δεν πρέπει να προβλέπεται επιστροφή; Δηλαδή, εάν ο αποδέκτης δικαιωθεί, τα 100 ευρώ δεν πρέπει να επιστραφούν; Εδώ δεν υπάρχει τέτοια πρόβλεψη.
Όσον αφορά στις κυρώσεις, ενώ υπάρχουν πρόστιμα, που επιβάλλονται, δεν θα έπρεπε να υπάρχει μια διαδικασία ταχύτατη και πρόβλεψη για την αποκατάσταση της ζημιάς; Νόμο κάνουμε. Να προβλέπουμε την αποκατάσταση της ζημιάς. Γίνεται μια επιθεώρηση, προσδιορίζεται η ζημιά που έχει μια εγκατάσταση: δεν πρέπει να προβλέπεται, με αυτή τη διαδικασία, η αποκατάσταση της ζημιάς; Δηλαδή, το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να εισπράττεται το πρόστιμο;
Κύριε Υπουργέ, στο άρθρο 20 παράγραφο 4 έρχονται τα πάνω-κάτω στο θεσμό της οριζόντιας ιδιοκτησίας και δεν ξέρω εάν το έχετε μελετήσει σε βάθος - έχετε ασκήσει δικηγορία, γνωρίζετε ποιο είναι το θεσμικό πλαίσιο. Αναφέρει: «σε πολυώροφα κτήρια, στα οποία έχουν συσταθεί ιδιοκτησίες κατ’ ορόφους, επιτρέπεται η χορήγηση άδειας εγκατάστασης μόνο για δραστηριότητες, που δεν υπάγονται ρητά στον κανονισμό συνιδιοκτησίας». Επιτρέπεται η εγκατάσταση τέτοιων δραστηριοτήτων, εάν δεν αναφέρεται ρητά στον κανονισμό. Εδώ, λοιπόν, ανατρέπεται όλη η νομολογία του Αρείου Πάγου - και θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι είναι στα όρια της συνταγματικότητας.
Όπως είναι γνωστό, οι κανονισμοί λειτουργίας των πολυκατοικιών είναι πεπαλαιωμένοι και υπάρχουν δραστηριότητες και εγκαταστάσεις, οι οποίες δεν ήταν δυνατόν να προβλεφθούν τότε και είναι πολύ έντονα οχληρές και εσείς, με αυτήν εδώ τη διάταξη, ουσιαστικά, αφαιρείται από το δικαστήριο τη δυνατότητα ελέγχου άρσης της κοινοχρησίας. Ανεξαρτήτως, δηλαδή, εάν αίρει την κοινοχρησία μια συγκεκριμένη εγκατάσταση, μόνο και μόνο επειδή δεν θα αναφέρεται στον κανονισμό θα μπορεί να επιτρέπεται η εγκατάσταση. Καταλαβαίνετε τι κοινωνικό πρόβλημα θα προκληθεί στις οριζόντιες ιδιοκτησίες.
Επειδή γίνονται πολλές εξαγγελίες και δεν υλοποιούνται, κύριοι Υπουργοί, σας κατέθεσα πρόσφατα μια ερώτηση, δεν έχετε απαντήσει ακόμα, θα απαντήσετε σύντομα, όσον αφορά στο θεσμό της υπηρεσίας μιας στάσης. Γνωρίζετε ότι οι φιλόδοξες προοπτικές ουσιαστικά δεν ισχύουν, δεδομένου ότι μέχρι αυτή τη στιγμή δεν λειτουργεί σχεδόν καθόλου το ηλεκτρονικό σύστημα, με αποτέλεσμα η σύσταση μίας εταιρίας να είναι πολύ πιο χρονοβόρα;Το μεγάλο πρόβλημα της χώρας δεν είναι το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο για την εγκατάσταση των επιχειρήσεων ή για τη λειτουργία αυτών των δραστηριοτήτων, αλλά η γραφειοκρατία. Το ζητούμενο είναι πως θα επιταχύνουμε τις διαδικασίες και όχι να τις παρακάμψουμε ή να τις υπερπηδήσουμε. Αυτό, λοιπόν, είναι ένα από τα κεκτημένα της χώρας μας και δεν πρέπει να το θυσιάσουμε ακόμα και σε αυτή την περίοδο της μεγάλης κρίσης.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου