Πέμπτη 8 Μαΐου 2008

Συνθήκες αιχμαλωσίας των αλλοδαπών εργατών στη Ν. Μανωλάδα

«Εκτός τόπου και χρόνου», η απάντηση της Υφυπουργού κ. Καλατζάκου στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Φ. Κουβέλη
.

Η υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας κ. Σοφία Καλαντζάκου κατά τη συζήτηση της επίκαιρης ερώτησης του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Φ. Κουβέλη με θέμα την εκμετάλλευση αλλοδαπών εργατών φράουλας στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας, ανέφερε ότι η αντίδραση του ΣΕΠΕ υπήρξε άμεση αποκαλύπτοντας ότι από τους ελέγχους που ακολούθησαν διαπιστώθηκαν πολλαπλές παραβάσεις επιχειρήσεων, όπως απασχόληση ανηλίκων, παράνομη απασχόληση αλλοδαπών, ανασφάλιστη εργασία, μη καταβολή ημερομισθίου προβλεπόμενου από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση κλπ.
Ο Φώτης Κουβέλης αναδεικνύοντας τις ευθύνες της κυβέρνησης απάντησε ότι όσα παρέθεσε η υφυπουργός είναι κατόπιν εορτής. «Εάν δεν υπήρχαν οι κινητοποιήσεις των ιδίων των εργατών, ουδείς από τα συναρμόδια υπουργεία θα γνώριζε για την αθλιότητα των συνθηκών εργασίας των μεταναστών», παρατήρησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, θέτοντας παράλληλα το ερώτημα: «Πού ήταν το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας ώστε να ελέγξει τις συνθήκες; Εκ των υστέρων; Όταν είχαν ήδη κινητοποιηθεί οι πάντες; Όταν το θέμα αναδείχθηκε από τον τύπο».
Προσέθεσε δε ο Φώτης Κουβέλης, ότι όλα αυτά λάμβαναν χώρα κάτω από τα μάτια των υπουργείων: « Ποιος ασχολήθηκε με το γεγονός ότι τα παιδιά των μεταναστών δεν πήγαιναν στο σχολείο; Ποιος ασχολήθηκε με τις άθλιες συνθήκες ζωής αυτών των ανθρώπων σε 129 καταυλισμούς;

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Τσούκαλης, σχολιάζοντας την απαράδεκτη απάντηση της κα Υφυπουργού η οποία ήταν επιδερμική, παραθέτοντας μόνο τα στοιχεία από τους καθυστερημένους ελέγχους στη Μανωλάδα δήλωσε ότι :

«Η κυβέρνηση δεν χάνει ευκαιρία να τονίζει ότι προσπαθεί για την προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων τόσο των ημεδαπών όσο και των αλλοδαπών. Γιατί όμως δεν επικυρώνει τις διεθνείς συμβάσεις εργασίας ώστε να δημιουργήσει το απαιτούμενο θεσμικό πλαίσιο για τη στήριξη των εργαζομένων; Πώς απαντά στο πρόβλημα το οποίο απλά αναδείχθηκε στη Μανωλάδα; Είναι γεγονός ότι απαιτούνται 3000 εργατικά χέρια εποχιακών υπαλλήλων. Πώς θα εξασφαλίσει τα δικαιώματά τους; Η υφυπουργός δεν απάντησε στην αναφορά μας για την μελλοντική διαχείριση του φαινομένου. Πώς θα εξασφαλιστούν τα εργατικά χέρια του χρόνου; Ποια η θεσμική παρέμβαση του κράτους για την εξασφάλισή τους, σύμφωνα με τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας μας; Θα επαναληφθεί και του χρόνου το φαινόμενο; Η κυβέρνηση ΣΙΩΠΑ επ’ αυτού. Δυστυχώς οι δηλώσεις καλών προθέσεων και οι έλεγχοι κατόπιν εορτής δεν συνεισφέρουν ουσιαστικά στη διευθέτηση του προβλήματος.»

Πρόκληση για τα λαϊκά στρώματα οι νέες εξοπλιστικές δαπάνες
ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΤΣΟΥΚΑΛΗ

Με αφορμή την εξαγγελία της κυβέρνησης για νέους εξοπλισμούς, ο βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Νίκος Τσούκαλης έκανε την ακόλουθη δήλωση:

Σε μια περίοδο που η ακρίβεια βάζει θηλιά στους ανέργους, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους ενώ μισθοί και συντάξεις μένουν καθηλωμένοι κάτω από τα όρια του πληθωρισμού η Κυβέρνηση με την πολυδιαφημισμένη αλλαγή της αμυντικής πολιτικής από «αμιγώς αμυντική» σε «αποτρεπτική» προχωρά σε νέους εξοπλισμούς, σε μια νέα αγορά του αιώνα, ύψους δεκάδων δισ. ευρώ. Όταν κατά τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς η οικονομία "δεν αντέχει" ούτε καν εξευτελιστικές αυξήσεις για τους εργαζομένους μια νέα αγορά του αιώνα είναι τεράστια πρόκληση.

Η αχαλίνωτη κούρσα των εξοπλισμών γίνεται για τις ανάγκες των Νατοϊκών σχεδιασμών κάτω από πιέσεις διαφόρων μεγάλων χωρών για την προμήθεια των δικών τους οπλικών συστημάτων. Δεν λειτουργεί αποτρεπτικά αλλά αντίθετα συσσωρεύει κινδύνους για την ειρήνη στην περιοχή. Μπορεί να συμφέρει τους εμπόρους όπλων, τους μεσαζόντες και τους μιζαδόρους αλλά είναι μια πράξη ευθέως εχθρική προς τα λαϊκά στρώματα που θα κληθούν σήμερα εμείς και αύριο τα παιδιά μας να πληρώσουμε το λογαριασμό.

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ (06-05-2008 )

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

O κύριος Πρωθυπουργός ανέφερε στην αρχή της ομιλίας του ότι σε κρίσιμες πολιτικές περιόδους, όταν ήταν η στιγμή να ληφθούν κρίσιμες αποφάσεις για το πολιτικό σύστημα και για το πολίτευμα, κομματικές αγκυλώσεις και στερεότυπα ανέκοπταν αυτές τις προοπτικές, επιλογές που θα προωθούσαν δυναμικά τη χώρα και το λαό προς τη διεύρυνση της δημοκρατίας και την αναβάθμιση του πολιτικού συστήματος. Όταν, όμως, η συγκεκριμένη αναφορά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εκφέρεται από τον κατεξοχήν εκπρόσωπο ενός πυλώνα του πολιτικού συστήματος, του πρώτου πυλώνα του πολιτικού συστήματος, αυτού δηλαδή του πυλώνα που σε κρίσιμες περιόδους έπρεπε να πάρει αποφάσεις, τότε αυτή η αναφορά, αυτή η εκφορά του λόγου του εκλαμβάνεται –τουλάχιστον- από εμάς ως υποκριτική. Υποκριτική ιδεολογικά, πολιτικά, αλλά και κοινωνικά. Ας δούμε, όμως, τη βασιμότητα της συγκεκριμένης άποψής μας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η τρέχουσα Αναθεώρηση είναι η τρίτη μέσα στην τριακονταετία ισχύος και εφαρμογής του Συντάγματος. Τόσο με τη διαδικασία που ακολουθείται όσο και με το περιεχόμενο ορισμένων από τις προτάσεις που έχουν υποβληθεί επιβεβαιώνει βασικά χαρακτηριστικά που προσέλαβε η αναθεωρητική διαδικασία στο ελληνικό πολίτευμα. Πραγματικά, μετά το 1975 οι προτάσεις για την Αναθεώρηση του Συντάγματος συνδέονται στενά με την πολιτική επικαιρότητα, οι απορίες της οποίας –συχνά περιστασιακές- φαίνεται πρωτίστως να εξυπηρετούνται από τη διαδικασία τροποποίησης του Καταστατικού Χάρτη. Έτσι, στην Αναθεώρηση του 1985 η διαδικασία έχει αποτελέσει μέθοδο υπέρβασης της πολιτικής αμηχανίας του τότε κυβερνώντος Κόμματος. Τότε υπήρχε η ανάγκη συγκράτησης και ανασυγκρότησης της πλειοψηφίας τους στο εκλογικό σώμα. Με τη δεύτερη αναθεώρηση 1994-2001 φαίνεται ότι εξευρέθηκε ένας δίαυλος αναπλήρωσης των αδυναμιών του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του. ‘Άρχισε έτσι να διαμορφώνεται μια κοινή αντίληψη των δύο μεγάλων κομμάτων της χώρας, σχετικά με την αποστολή της αναθεωρητικής διαδικασίας.
Η παρούσα πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού και η προθυμία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μέχρι τη στιγμή βεβαίως που αποχώρησε από τη διαδικασία, να συμφωνήσει στην ανάγκη τροποποίησης του Συντάγματος, επιβεβαιώνουν το πρώτο αυτό χαρακτηριστικό. Η αναθεώρηση δεν έρχεται να αντιμετωπίσει θεσμικές ανάγκες, να επιλύσει προβλήματα δυσλειτουργίας του κοινοβουλευτικού μας συστήματος, του συστήματος των ελευθεριών ή των σχέσεων της χώρας με υπερεθνικές νομικές ενότητες. Υπενθυμίζω ότι δεν έχει καν ολοκληρωθεί η έκδοση των σχετικών εκτελεστικών νόμων της αναθεώρησης του 2001. Ακόμα δεν έχουν παραχθεί τα αποτελέσματα της εκτεταμένης αναθεώρησης του 2001.
Οι αλλαγές του Συντάγματος απαντούν κυρίως στις πολιτικές δυσκολίες της κυβερνητικής πλειοψηφίας, πλειοψηφίας που απεκδύεται δυστυχώς σημαντικό μέρος της ευθύνης της, διακινδυνεύοντας μια γενικότερη κρίση αντιπροσώπευσης και αξιοπιστίας του πολιτικού λόγου. Και το κάνει αυτό συνταγματοποιώντας κρίσιμα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα. Σήμερα ωστόσο το χαρακτηριστικό αυτό προσλαμβάνει μια νέα διάσταση αν αξιολογηθεί με όρους ανάπτυξης του συνταγματικού φαινομένου σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η αναθεώρηση του ελληνικού Συντάγματος, καθενός εθνικού συντάγματος, αποτελεί ταυτόχρονα και βήμα αναθεώρησης των κοινών συνταγματικών παραδόσεων των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συμβολή στον πολύπλοκο διάλογο για την υιοθέτηση ενός ενιαίου θεσμικού πλαισίου για την Ευρώπη. Την επικείμενη συζήτηση για τη Συνθήκη της Λισαβόνας πιστοποιεί αυτό το οποίο είπα προηγουμένως.
Εντελώς σχηματικά, η άμβλυνση των συνταγματικών όρων που τη διαφοροποιούν από την κοινή νομοθετική διαδικασία επηρεάζει, όχι μόνον τον χαρακτήρα του ελληνικού συντάγματος ως αυστηρού, ως ύπατης εγγύησης των δικαιωμάτων και της δημοκρατικής συμμετοχής των πολιτών στα δημόσια πράγματα, αλλά επιδρά έστω και έμμεσα στην κατανόηση του Συντάγματος σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η τροποποίηση του Συντάγματος με τις ίδιες προϋποθέσεις και την ευκολία που αλλάζει ένα Προεδρικό Διάταγμα, καθ’ υποτάσσει τον καταστατικό χάρτη στο μεν εθνικό επίπεδο στην εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία, στο δε επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στη βούληση της νομοθετούσας εκτελεστικής εξουσίας, η οποία όπως είναι γνωστό, δεν υπόκειται καν σε κοινοβουλευτικό έλεγχο, ή σε επιτροπές που η εξουσία αυτή επιλέγει και διορίζει.
Νέα διάσταση στην αναθεωρητική διαδικασία φαίνεται επίσης να προσδίδουν κάποιες προτάσεις που απαντούν στις ασφυκτικές πιέσεις της αγοράς για την κατάληψη των τμημάτων του δημοσίου χώρου. Εφόσον αυτές οι προτάσεις υιοθετούνταν –ευτυχώς που δεν έχουν υιοθετηθεί- θα ανέπτυσσαν σημαντικές συνέπειες στο προαναφερόμενο περιεχόμενο του Συντάγματος, ίσως δε έπλητταν τη φυσιογνωμία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Γενικό συμπέρασμα και εξέλιξη: Ο συντακτικός νομοθέτης σχεδίασε την αναθεώρηση ως διαδικασία διαμόρφωσης ευρύτερων και ουσιαστικών συναινέσεων για τα θεμελιώδη πολιτειακά ζητήματα. Η συνταγματική πράξη ακύρωσε το παραπάνω πρόταγμα, διαμορφώνοντας μια κυβερνητική μονοκομματική αναθεώρηση. Αυτό βεβαίως θα συνέβαινε αν δεν είχαμε τις εξελίξεις οι οποίες επακολούθησαν με την αποχώρηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. από τη συγκεκριμένη διαδικασία. Και τούτο θα συνέβαινε επειδή η αναθεωρητική λειτουργία -όντας συναινετική στην πρώτη Βουλή, έτσι ακριβώς το είχε επιλέξει και το ΠΑ.ΣΟ.Κ.- η οποία διαπιστώνει απλώς την ανάγκη μεταβολής ορισμένων συνταγματικών διατάξεων, καταλήγει στην επόμενη αναθεωρητική Βουλή να τίθεται στην απόλυτη εξουσία της εκάστοτε κυβερνητικής πλειοψηφίας. Ευτυχώς που αυτό απεφεύχθη. ‘Όμως, το πολιτικό και θεσμικά κρίσιμο δεν είναι να επέλθει η συμφωνία για την ανάγκη τροποποίησης κάποιου κανόνα ή θεσμού, αλλά η διατύπωση της νέας διάταξης να αποτελεί προϊόν ουσιαστικών συγκλίσεων σχετικά με το περιεχόμενο της εισαγόμενης ρύθμισης. Το 1985, όταν υποβλήθηκε η πρόταση αναθεώρησης του Συντάγματος, η σύμπραξη ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Κ.Κ.Ε. τότε εξασφάλισε τους 180 Βουλευτές, με αποτέλεσμα η αναθεωρητική Βουλή να προχωρήσει στην συνταγματοποίηση στοιχείων του δικομματικού πλειοψηφικού κοινοβουλευτισμού, με μόνη την πλειοψηφία των κυβερνητικών Βουλευτών. Η επόμενη αναθεωρητική διαδικασία χαρακτηρίστηκε πανηγυρικά ως συναινετική λόγω της ομοφωνίας των δύο μεγάλων κομμάτων. Η συναίνεση, όμως, διαμορφώθηκε και πάλι στην πρώτη Βουλή. Στην Αναθεωρητική Βουλή η κυβερνητική πλειοψηφία είχε την ευχέρεια να προχωρήσει μόνη της στη διαμόρφωση του περιεχομένου των ογδόντα διατάξεων που είχαν κριθεί αναθεωρητέες. Η δε υπερψήφιση πολλών απ’ αυτές και από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, οφείλεται απλώς στον επιβεβαιωτικό χαρακτήρα που διέθεταν οι περισσότερες από τις νέες ρυθμίσεις.Έτσι και σ’ αυτή τη διαδικασία η αρχική συναίνεση των δύο κομμάτων όπως σχεδόν αδιατάρακτα αναδεικνυόταν στην επιτροπή, θα αποτελούσε λευκή επιταγή προς τη σημερινή Κυβέρνηση να αποκτήσει δυνατότητα να αναδιατυπώσει τους όρους λειτουργίας του δημόσιου χώρου και της απόλαυσης σημαντικών δικαιωμάτων στηριζόμενη στη συνήθη πλειοψηφία των Βουλευτών τους, που επαρκεί και για την ψήφιση των τυπικών νόμων.
Ευτυχώς, όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για τη δημοκρατία, λέμε εμείς, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα δημόσια αγαθά και το κράτος δικαίου, αυτή η δυνατότητα στη σημερινή Βουλή δεν της δόθηκε. Το παραπάνω στοιχείο πρέπει να αξιολογηθεί παράλληλα με το γεγονός ότι η αναθεωρητική διαδικασία πραγματοποιείται σε τακτικά σύντομα διαστήματα. Το Σύνταγμα δηλαδή τροποποιείται με ευκολία και συχνότητα που θυμίζει Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Όμως, με τον τρόπο αυτό η διαφορά της αναθεωρητικής λειτουργίας από τη νομοπαραγωγική διαδικασία εξασθενεί ουσιαστικά. Άμεση συνέπεια η κατά Μανιτάκη εκνόμευση του Συντάγματος, αντιμετώπισή του με όρους και κριτήρια που προσιδιάζουν στον κοινό νόμο. Τούτο υπονομεύει τον αυστηρό χαρακτήρα του Συντάγματος θίγοντας όχι μόνο την τυπική δύναμη του καταστατικού χάρτη, αλλά και την εγγυητική λειτουργία του. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι σαφές ότι κάτω απ’ αυτά τα δεδομένα, κάτω απ’ αυτές τις εξελίξεις είναι ευχής έργο το ότι πραγματικά η σημερινή Βουλή δεν μπορεί να προχωρήσει στην Αναθεώρηση του Συντάγματος κατά τη βούληση και με τη λευκή επιταγή της Κυβέρνησης.

Τετάρτη 7 Μαΐου 2008

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ ΤΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ

Σημαντική παρέμβαση έκανε ο βουλευτής Αχαΐας Νίκος Τσούκαλης στη βουλή κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ως εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ στο συζητούμενο νομοσχέδιο για τη μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης των κτιρίων. Ο κ. Τσούκαλης ανέφερε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψηφίζει το νομοσχέδιο, το οποίο έρχεται με μεγάλη καθυστέρηση, ενώ παράλληλα κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις για το ενεργειακό πρόβλημα.

Παραθέτουμε εκτενή αποσπάσματα από την εισήγησή του.

Κάθε φορά που συζητάμε ενεργειακά θέματα, πλήττουμε τον πυρήνα του αναπτυξιακού μοντέλου, το οποίο αναπτύσσεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα τις τελευταίες δεκαετίες, δηλαδή πλήττουμε το μοντέλο εκείνο του άκρατου καταναλωτισμού, και της άναρχης ανάπτυξης του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και γενικότερα της ελεύθερης, ή για να το πω καλύτερα, της ασύδοτης διαχείρισης των προϊόντων και των υπηρεσιών και όχι των ανθρώπων.
Όμως, το θέμα της ενεργειακής διαχείρισης και το θέμα του μοντέλου ανάπτυξης είναι τόσο διαχρονικό στην Ελλάδα όσο είναι και η μεταπολιτευτική μας δημοκρατία. Εδώ έχουμε να κάνουμε βεβαίως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές. Το ερώτημα που ετέθη είναι για ποιο λόγο υπάρχει αυτή η καθυστέρηση ενσωμάτωσης της συγκεκριμένης Οδηγίας. Η απάντηση είναι απλή. Η καθυστέρηση έχει σχέση με το συγκεκριμένο μοντέλο ανάπτυξης που έχει επιλέξει συνειδητά η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, προκειμένου να πετύχει ρυθμούς ανάπτυξης και αυτό είναι η οικοδομική δραστηριότητα, το real estate. Το μοντέλο ανάπτυξης που έχουμε επιλέξει στη χώρα μας, έχει σαφείς, συγκεκριμένες κατευθύνσεις και προσανατολισμούς. Είναι ανάπτυξη άναρχη, είναι ανάπτυξη φθηνή, είναι ανάπτυξη βρώμικη. Δεν είναι, δηλαδή, αυτό που όλοι ζητάμε, η βιώσιμη ανάπτυξη. Είμαστε πάρα πολύ απαισιόδοξοι όσον αφορά την εφαρμογή της συγκεκριμένης Οδηγίας και θεωρούμε ότι η ολοκληρωμένη διαχείρισης της ενέργειας στη χώρα μας απαιτεί επαναστάσεις συνειδήσεων και αντιλήψεων, κάτι που δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένη να εφαρμόσει η χώρα μας απέναντι στις υποχρεώσεις που έχει στους διεθνείς οργανισμούς.
Ποια είναι, όμως, η κατάσταση που ισχύει στη χώρα μας. Η μεγαλύτερη ίσως ενεργειακή μαύρη τρύπα της Ελλάδας είναι τα κτίρια, τα οποία είναι υπεύθυνα για το 40% της ενέργειας που καταναλώνεται. Εδώ και χρόνια κάθε κτίριο θα έπρεπε να διαθέτει ενεργειακή ταυτότητα. Ήδη από το 1998 υπάρχει η σχετική Οδηγία, η οποία δυστυχώς δεν εφαρμόζεται. Από τις 4 Ιανουαρίου 2006, ημεροχρονολογία δηλαδή που είναι καταληκτική για την ενσωμάτωση της συγκεκριμένης Οδηγίας στο εγχώριο δίκαιο, θα έπρεπε ήδη η Ελλάδα να υλοποιεί συγκεκριμένα μέτρα μείωσης της ενεργειακής σπατάλης των κτιρίων με χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, νέου τύπου θερμομονώσεις και βιοκλιματικές τεχνικές. Ήδη στην Ιταλία κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχουν εκπαιδευτεί γι’ αυτό το σκοπό 7.000 ενεργειακοί επιθεωρητές, ένας όρος άγνωστος για την Ελλάδα. Αντίστοιχος αριθμός ενεργειακών επιθεωρητών, κύριε Υπουργέ, για τη χώρα μας εκτός των περιβαλλοντικών λόγων ίσως θα έλυνε κατά ένα ποσοστό και το πρόβλημα της ανεργίας στη χώρα. Μελέτη της ICAP υπολογίζει ότι είναι εφικτή μέσα σε δέκα χρόνια μόνο με τη χρήση παθητικών ηλιακών συστημάτων εξοικονόμηση ενέργειας 10% από τον κτιριακό μόνο τομέα, ίση δηλαδή με 35 εκατομμύρια τόνους ισοδύναμου πετρελαίου. Δεν ξέρω αν αυτό μας λέει κάτι σε σχέση με τις φανφάρες για την απεξάρτηση της χώρας μας από μια πηγή προμήθειας πετρελαίου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ενώ η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα παραγωγής ηλιακών θερμοσιφώνων, μόλις το 20% των ελληνικών νοικοκυριών διαθέτει ηλιακούς θερμοσίφωνες, συλλέκτες. Δηλαδή, οκτακόσιες χιλιάδες περίπου νοικοκυριά. Ένας στόχος τριπλασιασμού των εγκατεστημένων ηλιακών συλλεκτών, δηλαδή, 60% των κτιρίων να διαθέτουν ηλιακούς συλλέκτες, μέσα στα επόμενα χρόνια θεωρείται βάσιμος.

Τα δημόσια και κρατικά κτίρια, εκεί που είναι η μεγάλη αμαρτία αυτής εδώ της χώρας, κρατούν τα σκήπτρα της ενεργειακής διαρροής. Δημόσιος και ευρύτερος δημόσιος τομέας έχουν περίπου διακόσιες χιλιάδες κτίρια παλαιά, κακοφτιαγμένα και κακοσυντηρημένα, συνήθως όπως λέγεται αιμορραγούν συνεχώς ενέργεια. Μια σειρά από ευρωπαϊκά προγράμματα για την ενεργειακή οχύρωση των δημοσίων κτιρίων με τα προηγούμενα ευρωπαϊκά πλαίσια πέρασαν εντελώς ανεκμετάλλευτα. Είναι απαραίτητο ένα εθνικό πρόγραμμα εξοικονόμησης ενέργειας σε δημόσια κτίρια με προσδιορισμό ανά έτος συγκεκριμένου αριθμού κτιρίων που θα προσαρμόζονται οι νέες προδιαγραφές.Επιβάλλεται επίσης, η σύσταση οργανισμού πιστοποίησης βιοκλιματικών κτιρίων. Άμεσα φορολογικά κίνητρα για επέκταση της χρήσης φολτοβοταϊκών συστημάτων σε κτίρια ώστε να κινηθεί επιτέλους ο μύλος που θα φέρει αποτέλεσμα και θα συνεγείρει και τον πολίτη. Το κράτος όταν υπολογίζει την αντικειμενική αξία των ακινήτων να λαμβάνει υπ’ όψιν και την ύπαρξη βιοκλιματικών στοιχείων στον υπολογισμό αντικειμενικής αξίας των κτιρίων.Με βάση τα τελευταία επίσημα στοιχεία η χώρα μας παίρνει μόλις το 4,7% της ακαθάριστης κατανάλωσης ενέργειας και το 6,3% της ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές και κινείται με ρυθμούς χελώνας την ίδια ώρα που άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γερμανία, η Δανία, η Ισπανία απογειώνονται. Δεν πρόκειται για μοιραίο ούτε για φυσικό αποτέλεσμα. Είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών. Υπάρχουν σαφέστατες πολιτικές ευθύνες καθώς η ανανεώσιμη ενέργεια αντιμετωπίστηκε με αδιαφορία και εχθρότητα από κυβερνήσεις και κρατικές υπηρεσίες. Η Δ.Ε.Η. παίρνει σήμερα μόλις το 0,3% της ηλεκτροπαραγωγής της από ανανεώσιμες πηγές. Ο γίγαντας έγινε ο νάνος των σύγχρονων τεχνολογιών. Σήμερα η Ελλάδα απέχει από το στόχο κάλυψης του 12% της ενέργειας και του 21,1% του ηλεκτρικού ρεύματος από ανανεώσιμες πηγές μέχρι το 2010 και μαζί με την Πορτογαλία είναι οι μοναδικές χώρες των δεκαπέντε της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν θα το πετύχουν. Οι άλλες χώρες βαδίζουν με προγραμματισμό και μάλλον θα πετύχουν τους στόχους τους. Εάν τα καταφέρουμε θα εξοικονομήσουμε 1,2 εκατομμύρια τόνους ισοδύναμο πετρελαίου το χρόνο. Αλλά κάτι τέτοιο είναι προφανές ότι χρειάζεται υποστήριξη. Κάθε εγκατεστημένο mw αιολικής ενέργειας παράγει ηλεκτρικό ρεύμα για το οποίο απαιτούνται 720 τόνοι μαζούτ.

Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν εγκατεστημένα 525 mw σε 100 αιολικά πάρκα. Θα μπορούσαν όμως να είναι πολλαπλάσια αφού έχουν κατατεθεί επενδυτικές προτάσεις για 14.000 mw από τις οποίες μάλιστα τα 4200 mw έχουν πάρει την άδεια παραγωγής. Γιατί δεν προχωρούν; Κατ’ αρχήν γιατί δεν έχουμε χωροταξικό σχεδιασμό και μη μας πει ο κύριος Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ ότι έχει ολοκληρωθεί. Έχει ολοκληρωθεί απλώς η διαβούλευση και η αξιολόγηση του κειμένου. Δεν είναι επίσημο έγγραφο του κράτους. Απίστευτο και όμως ελληνικό. Σε μία χώρα που λούζεται από τον ήλιο έχει εγκατασταθεί μόνο 1 mw φωτοβολταϊκών εκ των οποίων μόνο 210 Κ w είναι της Δ.Ε.Η. Η γραφειοκρατία αρνείται ακόμα και την εγκατάσταση ενός πάνελ 5 Κ w σε ένα δημόσιο χώρο. Και ένα μεγάλο θέμα που αφορά τη χώρα μας είναι η τεράστια πηγή της βιομάζας. Η βιομάζα θεωρείται μία από τις πιο δυναμικές πηγές ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και προέρχεται κατ’ αρχήν από την αξιοποίηση γεωργικών και δασικών υπολειμμάτων που στη χώρα μας μένουν εντελώς ανεκμετάλλευτα. Σύμφωνα με έρευνα της ΑΙΚΑΠ τα διαθέσιμα υπολείμματα στην Ελλάδα από σιτηρά, αραβόσιτο, βαμβάκι, καπνό κ,.λπ. ανέρχονται σε 7,5 εκατομμύρια τόνους το χρόνο, ενώ άλλα 2,7 εκατομμύρια τόνοι μπορεί να προέλθουν από δασικά υπολείμματα. Εάν αξιοποιηθούν στο σύνολό τους θα εξοικονομήσουν σχεδόν 4 εκατομμύρια τόνους ισοδύναμου πετρελαίου.Δυστυχώς όμως σήμερα αξιοποιείται λιγότερο από το 25% κυρίως σε τζάκια και λιγότερο σε βιομηχανίες επεξεργασίας ξύλου. Και βέβαια δεν μπορούμε να αποστούμε του πειρασμού να αναφερθούμε στην περίφημη υπόσχεση του ΠΑ.ΣΟ.Κ και της Νέας Δημοκρατίας για τη λεγόμενη πράσινη Ολυμπιάδα. Κάποια κτίρια που αυτή τη στιγμή είναι ανεκμετάλλευτα είναι κλειστά τα περισσότερα. Παρά τη δαπάνη για τη κατασκευή τόσων μεγάλων έργων η προσπάθεια για την εξοικονόμηση πηγών ενέργειας και για την αξιοποίησή της απουσίασε εξ’ ολοκλήρου. Δεν μπήκε ούτε ένας φωτοβολταϊκός συλλέκτης, ενώ το Ολυμπιακό χωριό δεν διαθέτει ούτε μία πρόνοια θερμομονωτικής και βιοκλιματικής κατασκευής. Απίστευτο και όμως αληθινό. Τα σπίτια του χωριού δεν διαθέτουν θερμοσίφωνα. Από την άλλη έχουν πληθώρα κλιματιστικών. Αυτή είναι η πράσινη Ολυμπιάδα που είχατε υποσχεθεί. Ακόμα και μέσα στα μπάνια έχουν ενεργοβόρα κλιματιστικά μερικά διαμερίσματα. Ο περιορισμός της κατανάλωσης βενζίνης και πετρελαίου από τα αυτοκίνητα δεν απασχόλησε ποτέ σοβαρά το κράτος παρά το ότι υπολογίζεται ότι μπορεί να επιτευχθεί μείωση πάνω από 15% με σειρά συγκεκριμένων μέτρων. Ένα πρώτο μέτρο είναι να ανανεωθεί ο στόλος των αυτοκινήτων του δημοσίου με υβριδικά αυτοκίνητα που πετυχαίνουν έως και 40% μικρότερη κατανάλωση καυσίμου μέσα στην πόλη. Αλήθεια, τι γίνεται με αυτόν τον τεράστιο στόλο των κρατικών αυτοκινήτων; Μήπως θα πρέπει εκεί να έχουμε μια ριζική παρέμβαση, κύριε Υπουργέ; Ήδη ο κύριος Πρόεδρος της Βουλής έχει πάρει μια γενναία απόφαση, η αντικατάσταση να μπορεί να γίνει, μετά από δική μας επιλογή, με υβριδικά αυτοκίνητα. Ο Δήμος Αθηναίων έχασε πριν από δύο χρόνια την ευκαιρία να συμπεριληφθεί σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα για υβριδικά λεωφορεία. Η πρόταση είναι απλή. Όλες οι λιμουζίνες Υπουργών, Βουλευτών, Γενικών Γραμματέων και στελεχών του κρατικού μηχανισμού να αντικατασταθούν από υβριδικά αυτοκίνητα.

Επίσης, τα ελληνικά νησιά θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα υποδειγματικό αρχιπέλαγος των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Ιδιαίτερα η ηλιακή ενέργεια παρουσιάζει τη μεγαλύτερη έντασή της κατά την περίοδο του καλοκαιριού, δηλαδή ακριβώς κατά την περίοδο με τη μεγαλύτερη ζήτηση. Εκεί είναι το παράδοξο αυτής της χώρας. Τότε που έχουμε τη μεγαλύτερη ένταση της ηλιοφάνειας, τότε έχουμε και τη μεγαλύτερη ενεργειακή ζήτηση. Δυστυχώς, όμως, μέχρι τώρα οι Α.Π.Ε. αξιοποιούνται για την παραγωγή μόλις του 1,7% της ηλεκτρικής ενέργειας των ελληνικών νησιών που λούζονται από τον αέρα. Μόνο που καμιά φορά η Ελλάδα δεν κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, απλώς κάποιοι την αφήνουν να κοιμάται, για να παίζουν ανεμπόδιστοι μικροπαιχνίδια εξουσίας ή και να κερδοσκοπούν ασύστολα σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Και όταν αυτό το δημόσιο συμφέρον συνδέεται με θέματα υγείας, ποιότητας ζωής ή περιβάλλοντος, όταν αυτό το δημόσιο συμφέρον συνδέεται με το ίδιο το ξεπέρασμα της οικολογικής κρίσης που μαστίζει τον πλανήτη μας, τότε καταλαβαίνει κανείς ότι τα μικροπαιχνίδια εξουσίας και κερδοσκοπίας δεν μπορούμε παρά να τα καταγγείλουμε και να απαιτήσουμε επιτακτικά να σταματήσουν.

Εμείς ψηφίζουμε κατ’ αρχήν το νομοσχέδιο για τον απλούστατο λόγο ότι σαν κόμμα επιτακτικά ζητούσαμε απ’ όλες τις κυβερνήσεις να το φέρουν προς ψηφοφορία -τους εγκαλούσαμε μάλιστα, γιατί καθυστερούν- και επιφυλασσόμαστε επί των άρθρων να έχουμε ειδικές τοποθετήσεις.

ΔΗΛΩΣΗ ΝΙΚΟΥ ΤΣΟΥΚΑΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ «ΒΟΣΙΝΑΚΗ»

Με αφορμή την απόφαση για μεταφορά του εργοστασίου της ELBISCO στο Πικέρμι, ο βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Τσούκαλης έκανε την ακόλουθη δήλωση:

Η απομάκρυνση από την Πάτρα μιας ακόμη βιομηχανικής μονάδας και η προοπτική ανεργίας για τους 65 εργαζόμενους, έρχονται να καταδείξουν την αναπτυξιακή γύμνια των νεοφιλελευθέρων πολιτικών.
Η Πάτρα της ανεργίας υφίσταται ένα ακόμη πλήγμα. Οι 65 εργαζόμενοι μετά από 20 και 30 χρόνια σκληρής δουλειάς καλούνται να γίνουν εσωτερικοί μετανάστες, πληρώνοντας βαρύ το τίμημα της «εκσυγχρονιστικής αποβιομηχάνισης» της Αχαΐας.
Είναι αυτονόητη η συμπαράστασή μας στον αγώνα των εργαζομένων και η στήριξή τους για να μην οδηγηθεί ΚΑΝΕΝΑΣ στη λίστα των ανέργων της περιοχής.

Δευτέρα 5 Μαΐου 2008

Τήρηση πρακτικών στις συνεδριάσεις των πολυμελών Πρωτοδικείων
ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΤΣΟΥΚΑΛΗ


Σε τριτοκοσμικές συνθήκες τήρησης των πρακτικών επανέρχονται τα πολυμελή πρωτοδικεία της χώρας, μετά τη λήξη της σύμβασης με την εταιρία που είχε αναλάβει την μαγνητοφώνηση και απομαγνητοφώνηση των πρακτικών, σύμφωνα με ερώτηση που κατέθεσε ο βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Νίκος Τσούκαλης.

Το κείμενο της ερώτησης έχει ως εξής:

Χωρίς το σύστημα της μαγνητοφώνησης και απομαγνητοφώνησης των πρακτικών των συνεδριάσεων παραμένουν από τις 7 Απριλίου τα Πολυμελή Πρωτοδικεία της χώρας.
Η σύμβαση με την ανάδοχο εταιρία δεν έχει ανανεωθεί, όπως θα έπρεπε από τις αρχές του χρόνου με συνέπεια να επανέλθουν τα δικαστήρια στο τριτοκοσμικό σύστημα τήρησης των πρακτικών.
Επειδή καθίσταται δυσχερής αν όχι αδύνατη η σωστή απονομή της δικαιοσύνης, ερωτάται ο κ. Υπουργός
1. Ποιοι είχαν την ευθύνη παρακολούθησης της εκτέλεσης της σύμβασης και ευθύνονται σήμερα για την αναστάτωση που προκαλείται στα δικαστήρια;

2. Πότε προβλέπεται να ολοκληρωθεί η διαδικασία της νέας ανάθεσης ώστε η τήρηση των πρακτικών να γίνεται με το σύστημα μαγνητοφώνησης απομαγνητοφώνησης;

Ο ερωτών βουλευτής
Νίκος Τσούκαλης

ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ:
Είδος πολυτελείας τα δικαιώματα του ανθρώπου στην Ελλάδα.

Διαβάζοντας την ετήσια έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη για το 2007 σε ένα συμπέρασμα καταλήγει κανείς: τα δικαιώματα του ανθρώπου αντιμετωπίζονται ως είδος πολυτελείας από τις Ελληνικές αρχές και κυρίως από τα όργανα της αστυνομίας. Εξάλλου, τις υπερβάσεις καθήκοντος τις βιώνουν στην Πάτρα όσοι συμπολίτες μας συμπαραστέκονται στους μετανάστες.
Όπως προκύπτει από την ετήσια έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη για το 2007, οι ελληνικές αρχές φαίνεται να θεωρούν ότι τα δικαιώματα του ανθρώπου είναι πολιτικοποιημένα. Αποτέλεσμα; Να συμμορφώνονται με τις υποδείξεις του Συνηγόρου μόνο στις περιπτώσεις που θεωρούν ότι δεν προκαλούν το αίσθημα της κοινής γνώμης, όταν δηλαδή πρόκειται για «ανώδυνα θέματα». Χαρακτηριστικό είναι το χρόνιο πρόβλημα της αναιτιολόγητης άρνησης δανειοδότησης ίδρυσης ετερόδοξων ναών. Το δικαίωμα άσκησης των θρησκευτικών πεποιθήσεων δεν αποτελεί προφανώς προτεραιότητα της κυβέρνησης.
Σημαντικά και διαχρονικά προβλήματα παραμένουν μεταξύ άλλων, οι πρακτικές των αστυνομικών οργάνων, η κατάσταση των σωφρονιστικών καταστημάτων, η μεταχείριση των αλλοδαπών και η προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών. Συγκεκριμένα, ο Συνήγορος του Πολίτη είχε επισημάνει ήδη από το 2006 ότι παρά τις συστάσεις του προς την Ελληνική Αστυνομία και τις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί από την ενσωμάτωση των συστάσεων αυτών σε κανονιστικές αποφάσεις και εγκυκλίους της, παρατηρήθηκε συχνή πρακτική αυθαιρεσίας των αστυνομικών οργάνων, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις προσαγωγών ή χρήση καταναγκασμού. Έντονο πρόβλημα παρουσιάζει η πλημμελής διερεύνηση σχετικών καταγγελιών από προϊσταμένους τους.
Σύμφωνα με την έκθεση τα περισσότερα προβλήματα κακοδιοίκησης εντοπίστηκαν στην διεύθυνση αλλοδαπών και μετανάστευσης. Τα περιστατικά κακομεταχείρισης όσων εισέρχονται παράνομα στην Ελλάδα δεν φαίνεται να έχουν μειωθεί, ενώ υπάρχουν και πολλές καταγγελίες εναντίον του λιμενικού σώματος, οι οποίες όμως απλά δεν διερευνώνται. Τα κέντρα κράτησης αλλοδαπών που εισέρχονται παράνομα ιδιαίτερα στην περιφέρεια εξακολουθούν να βρίσκονται σε άθλια κατάσταση ενώ οι διαδικασίες ασύλου εξακολουθούν να είναι υπερβολικά και αδικαιολόγητα χρονοβόρες. Εξάλλου για τις διαδικασίες ασύλου, η χώρα μας δέχεται τη γενικότερη κατακραυγή όλων των Ευρωπαϊκών κρατών.
Τα σωφρονιστικά καταστήματα εξακολουθούν να είναι υπερπλήρη και να παρουσιάζουν ελλείψεις σε βασικούς τομείς αναγκών των κρατουμένων, όπως σε αυτούς της υγείας, βεβαιώνοντας ότι το σωφρονιστικό σύστημα της Ελλάδας πρέπει να αναδιαρθρωθεί πλήρως.
Το άλλο μεγάλο και διαχρονικό πρόβλημα που εντοπίζει ο Συνήγορος του Πολίτη είναι οι υπηρεσίες παιδικής προστασίας και συγκεκριμένα η έλλειψή τους! Ειδικά στην περιφέρεια δεν υπάρχουν καταρτισμένες κοινωνικές υπηρεσίες για κακοποιημένα παιδιά ώστε να συνδράμουν το έργο των εισαγγελικών αρχών, εξειδικευμένοι παιδοψυχολόγοι ή τηλεφωνική γραμμή καταγγελίας περιπτώσεων εκμετάλλευσης ανηλίκων, και κυρίως ένα εθνικό κεντρικό σύστημα για την αναγνώριση και παρακολούθηση της παιδικής κακοποίησης στην Ελλάδα.
Μεταξύ των άλυτων προβλημάτων και παρά τις επισημάνσεις του Συνηγόρου του Πολίτη σε κάθε ετήσια έκθεσή του, παραμένουν η πρόσβαση των παιδιών Ρομά στην εκπαίδευση και η μεταχείριση των ασυνόδευτων αλλοδαπών ανηλίκων.
Είναι αναγκαίο λοιπόν να υπάρξει συνολική αλλαγή στη στάση των τοπικών αρχών αλλά και της κυβέρνησης απέναντι στο σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Σε διαφορετική περίπτωση ο θεσμός το Συνηγόρου του Πολίτη θα γίνει απλά γραφικός. Γιατί καλό είναι να βρίσκονται λύσεις σε ατομικές υποθέσεις αλλά βασικό είναι να γίνονται διαρθρωτικές και θεσμικές αλλαγές προς το καλύτερο.
Είναι καιρός πλέον να δοθεί λύση στα χρόνια προβλήματα.

Δημοσιεύτηκε στην "ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ" στις 2-5-08