Δευτέρα 26 Μαΐου 2008



Επερώτηση Κ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ για το Ραδιοτηλεοπτικό τοπίο και σεβασμός των προσωπικών δεδομένων
Επερώτηση προς τους Υπουργούς Δικαιοσύνης και Επικρατείας κατέθεσαν οι 14 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Αλέκο Αλαβάνο, αναδεικνύοντας τις κυβερνητικές ευθύνες δια πράξεων, ή δια παραλείψεων και ζητώντας κυβερνητικές ενέργειες και πρωτοβουλίες:
- Για τα φαινόμενα εκτροπής του ρόλου των ΜΜΕ και ορισμένων δημοσιογράφων από την αποστολή τους και το συντηρούμενο κλίμα νοσηρότητας του πολιτικού βίου που καθηλώνει την κοινωνία και τους πολίτες.
- Για τη μη ενεργοποίηση των θεσμών και των ελεγκτικών μηχανισμών, την τήρηση του Συντάγματος και την εφαρμογή των νόμων γύρω από τη λειτουργία των ΜΜΕ βάσει κανόνων δεοντολογίας, ρυθμίσεων διαφάνειας και ουσιαστικών εγγυήσεων αντικειμενικότητας και προστασίας των προσωπικών δεδομένων.

Το πλήρες κείμενο της επερώτησης έχει ως εξής:

ΘΕΜΑ: Ραδιοτηλεοπτικό τοπίο και σεβασμός των προσωπικών δεδομένων

Πέντε μήνες μετά τις εκλογές ο δημόσιος πολιτικός βίος παραμένει δέσμιος της σκανδαλολογίας και μιας βαθύτερης αξιακής κρίσης. Τα φαινόμενα κιτρινισμού φαίνεται ότι έχουν εμποτίσει κάθε πτυχή της κοινωνικής δραστηριότητας κι έχουν προσλάβει εγγενή χαρακτηριστικά αυτονόητων συμπεριφορών της καθημερινής ζωής. Η οιονεί αποδοχή αυτής της γενικευμένης διάβρωσης αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά θεσμικών πολιτικών και κοινωνικών οργάνων και φορέων. Η συστηματική παραβίαση της ιδιωτικής ζωής, η προσβολή της προσωπικότητας από τηλεοπτικές εκπομπές, η χρήση παράνομων μέσων "τεκμηρίωσης" από τη δημοσιογραφία συνιστούν φαινόμενα ανησυχητικά που κυριαρχούν αρνητικά στο δημόσιο χώρο.
Όταν αρχίζει η προσβολή των προσωπικών δεδομένων, διακόπτεται βίαια ο πολιτικός διάλογος. Ανέκαθεν ο κιτρινισμός στο τύπο ήταν ένα ισχυρό εργαλείο εκμαυλισμού των πολιτικών ηθών και ηθικής εξόντωσης αντιπάλων. Τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα με την είσοδο της ιδιωτικής τηλεόρασης επανέκαμψε με εκπομπές πέραν πάσης δημοσιογραφικής δεοντολογίας, ακόμη και με την έκδοση εφημερίδων που αντλούν τα θέματά τους αποκλειστικά σχεδόν από την τηλεόραση. Η πρακτική αυτή καλλιεργήθηκε συστηματικά με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε αρνητικό πολιτισμικό φαινόμενο, καλώντας τον καθένα να συμμετέχει με τον τρόπο του σε αυτό και να λάβει τα “οφέλη” και το “συλλογικό αγαθό” της γνώσης που παράγονται εντός αυτού.
Ωστόσο δεν είναι αποδεκτό να νοείται ως πληροφόρηση η διακίνηση προϊόντων παράνομων πράξεων. Δεν μπορούν οι τηλεφωνικές υποκλοπές και οι κρυφές βιντεοσκοπήσεις να καθαγιάζονται στο όνομα της ενημέρωσης του κοινού. Καμιά επιθυμία ενημέρωσης δεν αίρει την απαγόρευση της προσβολής της αξίας του ανθρώπου.
Το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο στη σημερινή του μορφή παρουσιάζει έντονες δυσλειτουργίες. Η πρόσφατη δημοσίευση φωτογραφιών με ερωτικές περιπτύξεις είναι η κορύφωση μιας απαράδεκτης «δημοσιογραφικής» πρακτικής, που χωρίς να χαρακτηρίζει το σύνολο της δημοσιογραφίας, ξεπέρασε εντούτοις κάθε μέτρο θέτοντας μείζονα ζητήματα ηθικής και νομικής τάξης. Η οιαδήποτε ερωτική προτίμηση δεν σημαίνει απολύτως τίποτα για το αν κάποιος κάνει καλά η όχι τη δουλειά του. Τα πολιτικά πρόσωπα κρίνονται από τις πολιτικές τους πράξεις.
Σε δικαιοκρατούμενες χώρες, είναι ανεπίτρεπτη η διαπόμπευση οποιουδήποτε ανθρώπου. Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της προσωπικότητας, της τιμής και της αξιοπρέπειάς του. Καμιά σκοπιμότητα, κανένα «δημοσιογραφικό ενδιαφέρον» δεν μπορεί να δικαιολογήσει τον δημόσιο εξευτελισμό του, στα μάτια προπάντων των παιδιών του και των οικείων του.
Πέρα από τα μείζονα πολιτικά ζητήματα που διακυβεύονται στην υπόθεση αυτή, ο πρωταγωνιστής και οι άλλοι εμπλεκόμενοι εξακολουθούν να απολαμβάνουν το τεκμήριο αθωότητας για τις ποινικές ευθύνες τους. Οι πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης δεν είναι δυνατό να μετατεθούν με επιχειρήματα του είδους περί δήθεν δημοσιογραφικού απορρήτου.
Το άρθρο 9 του Συντάγματος κατοχυρώνει το απαραβίαστο της ιδιωτικής και της οικογενειακής ζωής, το 9Α την προστασία προσωπικών δεδομένων και το 19 το απόρρητο των επιστολών και της επικοινωνίας, τάσσοντας μάλιστα και απαγόρευση χρήσης των παράνομα αποκτημένων αποδεικτικών μέσων. Ο κοινός νομοθέτης, εξάλλου, έχει θεσπίσει ειδικό νομοθέτημα για την προστασία προσωπικών δεδομένων, που ποινικοποιεί πράξεις προσβολής τους. Ο Ποινικός Κώδικας τιμωρεί τις πράξεις παραβίασης απορρήτου των τηλεφωνημάτων και της προφορικής συνομιλίας, παρότι προβλέπει εξαιρετικές περιπτώσεις κατά τις οποίες η χρήση προϊόντων υποκλοπής δικαιολογείται.
Η επεξεργασία προσωπικών δεδομένων που πραγματοποιείται αποκλειστικώς για δημοσιογραφικούς σκοπούς πρέπει να συμβιβάζεται με τους κανόνες που διέπουν την ελευθερία της έκφρασης και της πληροφόρησης (βλ. άρθρ. 9 της Οδηγίας 95/46/ΕΚ και σκέψη 37 του προοιμίου της). Η Οδηγία αναφέρεται ρητά στο άρθρ. 10 της ΕΣΔΑ, που κατοχυρώνει την ελευθερία της δημοσιογραφικής πληροφόρησης, προκειμένου τα μέσα ενημέρωσης να επιτελέσουν το θεσμικό τους ρόλο σε μία δημοκρατική κοινωνία, σε τρόπο ώστε να συνυπάρχουν, στο βαθμό που είναι αναγκαίο, τα δικαιώματα από τη μια της ιδιωτικής ζωής και της πληροφοριακής αυτοδιάθεσης και από την άλλη της ελευθερίας της έκφρασης και εκείνου στην πληροφόρηση, δικαιώματα που προστατεύονται εξίσου από το Σύνταγμα.
Καμία ανοχή και καμιά συγκάλυψη δεν πρέπει να δώσει το πλαίσιο προκειμένου να ανθίσουν ξανά τέτοια φαινόμενα, τα οποία ουσιαστικά είναι αρνητικά για το επίπεδο της δημόσιας ζωής του τόπου και την ποιότητα της ενημέρωσης. Χρειάζεται να υπάρξουν ρυθμίσεις διαφάνειας και ουσιαστικές εγγυήσεις ότι με πολιτική βούληση θα αντιμετωπιστούν τα σοβαρά προβλήματα που έχουν σωρευτεί στον συγκεκριμένο αυτό χώρο. Πολύ περισσότερο γιατί στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο συγκεντρώνονται κυρίως και λειτουργούν τα εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας που επηρεάζουν την πολιτική πραγματικότητα του τόπου. Κατανοούμε βεβαίως ότι η δυσλειτουργία των θεσμών σε όλα τα επίπεδα απηχεί μια κρίση δομική του πολιτικού συστήματος και αποτελεί στοιχείο αξιοποίησης από την εκάστοτε κυβέρνηση για τις δικές της επιδιώξεις. Είναι απολύτως αναγκαία η άμεση ενεργοποίηση των θεσμών και ιδίως των ελεγκτικών μηχανισμών, όπως η Δικαιοσύνη, η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού χαρακτήρα, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, αλλά και η ΕΣΗΕΑ. Θεσμοί, τους οποίους η κυβέρνηση υποτίμησε και απαξίωσε στο παρελθόν, όπως κατά την εξέλιξη της υπόθεσης υποκλοπών, αποφεύγοντας να δημιουργήσει μια "ζώνη άμυνας", με αποτέλεσμα σήμερα να πέφτει η ίδια στη δίνη της πολιτικής της.

Κατόπιν των ανωτέρω επερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:
- Για τα φαινόμενα εκτροπής του ρόλου των ΜΜΕ και ορισμένων δημοσιογράφων από την αποστολή τους και το συντηρούμενο κλίμα νοσηρότητας του πολιτικού βίου που καθηλώνει την κοινωνία και τους πολίτες.
- Για τη μη ενεργοποίηση των θεσμών και των ελεγκτικών μηχανισμών, την τήρηση του Συντάγματος και την εφαρμογή των νόμων γύρω από τη λειτουργία των ΜΜΕ βάσει κανόνων δεοντολογίας, ρυθμίσεων διαφάνειας και ουσιαστικών εγγυήσεων αντικειμενικότητας και προστασίας των προσωπικών δεδομένων.



Στη συνεδρίαση της Βουλής στις 23-5-08 συζητήθηκε η παραπάνω επερώτηση των βουλευτών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α και η παρέμβαση- ομιλία του Νίκου Τσούκαλη έχει ως εξής :

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οκτώ μήνες μετά τις εκλογές και η πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου βιώνει μια ανεπανάληπτη κρίση αξιών, κρίση που έχει καταλάβει κάθε κόγχη συλλογικής αλλά και ατομικής δραστηριότητας. Έχει κατακυριεύσει θεσμούς, έχει εμποτίσει προσωπικές συμπεριφορές. Έχει κυριαρχήσει μια νέα κουλτούρα, αυτή της εικονικής πραγματικότητας. Κάθε πολίτης αυτής της χώρας συμμετέχει εκών άκων σε ένα γενικευμένο reality show με σενάριο τη δημόσια έκθεση ή ακόμα και τη διαπόμπευση.Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην εξάπλωση και αναπαραγωγή αυτής της υποκουλτούρας κεντρικό ρόλο διαδραματίζουν τα ηλεκτρονικά κυρίως μέσα μαζικής ενημέρωσης. Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε όλοι μας την ανεξέλεγκτη και ασύδοτη δράση τους.Στο όνομα της ενημέρωσης μοιράζονται μαζί μας οποιαδήποτε πληροφορία και εικόνα περιέλθει στην κατοχή τους. Είδηση είναι κάθε συμβάν που μπορεί να εξιτάρει το κοινωνικό, αλλά και το ατομικό ένστικτο, αλλά και θυμικό. Οι ιδιωτικές στιγμές γίνονται δημόσιο θέαμα και οι πολίτες ηδονοβλεψίες. Η φρενήρης επιδίωξη της τηλεθέασης έχει ισοπεδώσει κάθε έννοια αξιοπρέπειας. Καταπατά ασύστολα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Διαχειρίζεται επιχειρηματικά τα ευαίσθητα δεδομένα.Ύποπτοι για βία στα γήπεδα, παιδόφιλοι, βιαστές φωτογραφίζονται και στη συνέχεια διαπομπεύονται δημόσια. Έτσι καταργείται το τεκμήριο της αθωότητας, ο πολίτης παίρνει το νόμο στα χέρια του. Δεν απέχει πολύ από άλλες εποχές δημόσιας διαπόμπευσης. Απλά σήμερα η τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα συμμετοχής όλων των πολιτών σε αυτό το «άθλημα». Και όλα αυτά στο όνομα της ενημέρωσης.Και η προστασία της προσωπική ζωής; Αυτή εκλαμβάνεται ως παρακώλυση της απονομής της δικαιοσύνης και προστασίας της κοινωνίας. Αυτό ανέφερε μαινόμενος γνωστός δημοσιογράφος πρόσφατα, για την περίπτωση που τελικά δεν δοθούν τα ονόματα των κατηγορουμένων για συμμετοχή στο κύκλωμα παιδικής πορνογραφίας που ήρθε πρόσφατα στο φως της δημοσιότητας. Και αυτό, για να προστατευθεί δήθεν η κοινωνία από την αποτρόπαια συμπεριφορά τους.Και πώς το πολιτικό σύστημα αντιμετωπίζει αυτή την κατάσταση; Ποια ήταν η απάντηση της Κυβέρνησης στην απρόκλητη παραβίαση προσωπικών δεδομένων από τη δημοσιοποίηση φωτογραφιών και βίντεο ιδιωτικών στιγμών; Με εντελώς ψηφοθηρικό τρόπο αποφάσισε ότι η ικανοποίηση του αισθήματος της κοινής γνώμης, αλλά και των αδηφάγων μέσων μαζικής επικοινωνίας είναι σημαντικότερη από τις βασικές αρχές του νομικού και πολιτικού μας πολιτισμού.

Το διεθνές και εγχώριο δίκαιο, ο κώδικας δεοντολογίας των δημοσιογράφων, οι αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης και της Ανεξάρτητης Αρχής Προστασίας Ευαίσθητων Προσωπικών Δεδομένων οφείλουν να εναρμονιστούν με τις απαιτήσεις της.Έτσι, τον περασμένο Δεκέμβριο η Κυβέρνηση, από κοινού με το κόμμα του ΛΑ.Ο.Σ. υιοθέτησαν τροπολογία η οποία ουσιαστικά εξαιρεί από το ισχύον προστατευτικό δίκαιο την επεξεργασία ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων στις υποθέσεις που αφορούν σε ποινικές διώξεις και καταδίκες.Χαρακτηριστική είναι η αναφορά στην αιτιολογική έκθεση ότι με την εν λόγω εξαίρεση που εισήγαγε, εναρμονίζεται το θεσμικό πλαίσιο των αρμοδιοτήτων εισαγγελικών – δικαστικών αρχών με σκοπό την απρόσκοπτη άσκηση των καθηκόντων τους, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις τέλεσης κακουργημάτων και πλημμελημάτων από τα οποία ευαισθητοποιείται και συγκινείται η κοινή γνώμη από την τέλεσή τους. Αυτή ήταν η ακριβής αναφορά.Η Κυβέρνηση υιοθέτησε ασμένως την άποψη κάποιων μέσων μαζικής επικοινωνίας και δημοσιογράφων, σύμφωνα με την οποία οι ανεξάρτητες εξασφαλίζουν ασυλία στους εγκληματίες. Κατόπιν αυτού, κανάλια και δημοσιογράφοι έχουν αναλάβει την προστασία των πολιτών από βιαστές, παιδεραστές, ληστές, απατεώνες και δολοφόνους.Και όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το θεσμικό πλαίσιο υπάρχει και είναι σχετικά επαρκές, πλην όμως καταπατείται βάναυσα. Σύμφωνα με το άρθρο 3 του νόμου 2328/1995 οι κάθε είδους εκπομπές που μεταδίδουν οι ραδιοφωνικοί ή τηλεοπτικοί σταθμοί πρέπει να σέβονται την προσωπικότητα, την τιμή, την υπόληψη, τον ιδιωτικό και οικογενειακό βίο, την επαγγελματική ή άλλη συναφή δραστηριότητα κάθε προσώπου, η εικόνα του οποίου εμφανίζεται στην οθόνη ή το όνομα του οποίου ή στοιχεία επαρκή για τον προσδιορισμό του οποίου μεταδίδονται.Επιπλέον, το προηγούμενο άρθρο σε συνδυασμό με το άρθρο 3 του νόμου 1730/1987 υποχρεώνει το σεβασμό του τεκμηρίου της αθωότητας και την αποχή από μετάδοση εικόνων, προσώπων και πειστηρίων, εκτός εάν αυτό είναι αναγκαίο για τη διαλεύκανση του εγκλήματος.

Υπάρχει βεβαίως και ο Κώδικας Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας, οι αναφορές του οποίου ηχούν σήμερα ως ειρωνεία. Οι δημοσιογράφοι ως κοινωνικοί λειτουργοί δεσμεύονται, εκτός των άλλων, να σέβονται την προσωπικότητα, την αξιοπρέπεια και το απαραβίαστο της ιδιωτικής ζωής του ανθρώπου και του πολίτη. Μόνο όταν επιτάσσει το δικαίωμα της πληροφόρησης, μπορεί να χρησιμοποιεί και πάντοτε με τρόπο υπεύθυνο στοιχεία από την ιδιωτική ζωή προσώπων που ασκούν δημόσιο λειτούργημα ή έχουν στην κοινωνία ιδιαίτερη θέση και ισχύ και υπόκεινται στον κοινωνικό έλεγχο. Δεσμεύονται επίσης να σέβονται το τεκμήριο της αθωότητας και να μην προεξοφλούν τις δικαστικές αποφάσεις.Παρεμπιπτόντως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πουθενά μεταξύ των άρθρων αυτών δεν αναφέρεται η δυνατότητα υποκατάστασης των κλασικών δικαστηρίων από νέα λαϊκά δικαστήρια.Το πειθαρχικό συμβούλιο των δημοσιογραφικών ενώσεων έχει επιληφθεί άπειρες φορές παραβιάσεων των προνοιών του Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας με τις εξής πάγιες διαπιστώσεις: έλλειψη διακριτικότητας και συμπάθειας και αχρείαστη παρέμβαση στην ιδιωτική ζωή, καταδίκη ατόμων στη συνείδηση της κοινής γνώμης χωρίς καν να ακουστούν και χωρίς να έχει ολοκληρωθεί ή αρχίσει καν οιαδήποτε ανεξάρτητη διερεύνηση των πραγματικών περιστατικών, θυσία της ακρίβειας των πληροφοριών στο βωμό του εντυπωσιασμού, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί κλίμα προκατάληψης και σύγχυση, παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας ανθρώπων και οργανισμών.

Επίσης, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης επικαλείται σταθερά τη συνταγματική διάταξη ότι η ραδιοφωνία και η τηλεόραση υπάγονται στον άμεσο έλεγχο του κράτους και επιπλέον ότι η αποκλειστική του αρμοδιότητα για επιβολή των διοικητικών κυρώσεων τείνει στο σεβασμό της αξιοπρέπειας του ανθρώπου. Άπειρες οι αποφάσεις του Συμβουλίου, πλην όμως καμία επί της ουσίας πρόοδος.Επιπρόσθετα, η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων προσπαθεί απεγνωσμένα να καλύψει την απραξία της Κυβέρνησης. Ερμηνεύει τελεολογικά το νόμο, ώστε να καθίσταται και να αποκτά δικαιωματικά τον τίτλο της αρχής προστασίας ιδιωτικής ζωής, ακριβώς γιατί το κράτος δεν επιτελεί το ρόλο που του έχει ανατεθεί.Όμως η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων έχει περιορισμένη αρμοδιότητα, αρμοδιότητα η οποία ήδη έχει ψαλιδιστεί δυστυχώς από τις αποφάσεις και τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης. Δεν αποτελεί πανάκεια για την προστασία της ιδιωτικής ζωής των πολιτών.Το νομοθετικό πλαίσιο είναι, λοιπόν, πολύ συγκεκριμένο και σαφές. Η Κυβέρνηση καλείται να βεβαιώσει την εφαρμογή του και να ασκήσει έλεγχο. Τι κάνει όμως η Κυβέρνηση; Υποτάσσεται και αυτή στην πίεση των Μ.Μ.Ε. και της αδηφάγου κοινής γνώμης, όπως μάλιστα ανέφερε ο ίδιος ο Υπουργός Δικαιοσύνης σε αιτιολογική έκθεση του προαναφερθέντος νομοσχεδίου, της επικύρωσης και της ενσωμάτωσης στο εγχώριο δίκαιο δηλαδή του Δεύτερου Επικουρικού Πρωτοκόλλου για τα Δικαιώματα του Παιδιού του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.Επιπλέον, η δικαιοσύνη ως θεσμός έχει αντικατασταθεί από τη δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας, της κρεβατοκάμαρας και του εκβιασμού. Ο δημοσιογράφος-παρουσιαστής αναλαμβάνει ρόλο εισαγγελέα, ανακριτή και οι μάρτυρες δίνουν τις καταθέσεις τους τηλεοπτικώς, ενώ ταυτόχρονα αμφισβητείται η ορθότητα των ενεργειών της Αστυνομίας ή των εισαγγελέων. Έχουμε φτάσει στο σημείο να δεχόμαστε την απονομή της δικαιοσύνης από τα τηλεοπτικά παράθυρα.Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όσο η διαφάνεια δεν λειτουργεί, όσο η πληροφορία γίνεται εργαλείο εκβιασμών και ύποπτων κερδών, υπόσκαψης και συγχρόνως κατασκευής της πραγματικότητας, όσο η πληροφορία διαπλέκεται, διαπλέκει και χάνει την πρωτογενή της δύναμη, η κοινωνία νοσεί.Τι πρέπει να κάνουμε, για να αλλάξει το θλιβερό σκηνικό; Πώς μπορεί να υλοποιηθεί η ανάγκη για μία ειρηνική, αλλά ριζική ανατροπή, χωρίς την οποία κάθε διαδικασία ανάκαμψης είναι καταδικασμένη; Η «αυτορρύθμιση» των ΜΜΕ και των λειτουργών της δημιουργεί κινδύνους για την ελευθερία έκφρασης και την άσκηση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ως Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς αρνούμαστε πεισματικά να δεχθούμε παθητικά αυτήν την κατάσταση, δηλαδή ότι η κοινωνία μας δεν κάνει τίποτε άλλο από το να καταναλώνει αδηφάγα σκάνδαλα και ιστορίες της κλειδαρότρυπας, εκβιασμούς, διαστροφές και συναλλαγές, πόσο μάλλον όταν αυτή η κατάσταση υποθάλπεται από το ίδιο το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, από την ίδια την Κυβέρνηση, η οποία διαθέτει εργαλεία, για να βάλει φρένο σε αυτόν τον κατήφορο, αλλά αρνείται να το πράξει.Το επιχείρημα της δύναμης του τηλεκοντρόλ δεν αρκεί. Όταν τίθενται θέματα βασικών δικαιωμάτων του ανθρώπου και αξιοπρέπειας, δεν μπορούμε να επαφιέμεθα στην καλή θέληση των πολιτών. Από τη μία πλευρά, η Κυβέρνηση επιτρέπει τη σκανδαλοθηρία των ΜΜΕ και μάλιστα με τα νομοθετήματά της την υποδαυλίζει και από την άλλη, επιτρέπει τη λογοκρισία σε θέματα που μπορεί να τη θίξουν πολιτικά. Δυστυχώς, δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε στο απώτερο παρελθόν, διότι πρόσφατα γίναμε η μοναδική χώρα, εκτός της Κίνας, που διέκοψε προσωρινά την αναμετάδοση της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Άγώνων. Ο λόγος; Η παρουσία ακτιβιστών, που απλά και με ειρηνικό τρόπο διατράνωναν αυτό που όλος ο κόσμος γνωρίζει, ότι η Κίνα παραβιάζει τα δικαιώματα του ανθρώπου. Αντίστοιχα, ο τρόπος που ο δημοσιογράφος κ. Κούλογλου αντιμετώπιζε και διάλεγε τα θέματα των εκπομπών του κρίθηκε μη συμβατός με την κυβερνητική αισθητική.

Προφανώς, η Κυβέρνηση θα προέκρινε καλύτερα μία εκπομπή με τίτλο «Ρεπορτάζ με Σύνορα» και την καλλιέργεια ενός μη σκεπτόμενου ηδονοβλεπτικού κοινού. Σήμερα, λοιπόν, εμείς απαιτούμε τη λήψη μέτρων, για να μη φθάσουμε στο σημείο να μιλάμε για ελληνικό «Truman show», όπου πίσω από τις καθημερινές ασχολίες μας θα βρίσκονται χιλιάδες αδηφάγα βλέμματα, περιμένοντας να γίνουμε πρωταγωνιστές.